2. Η πάλη της αντίθεσης Δύση/Ανατολή μέσα στην πορεία εξέλιξης του Ελληνικού πολιτισμού, οφείλει να φωτιστεί μέσα στα ειδικά στάδια και φάσεις που έχει διανύσει το Έθνος, γιατί σε κάμία περίπτωση η αντίθεση αυτή δεν μπορεί να εξηγηθεί με βάση τις διόπτρες της κυρίαρχης ιδεολόγιας που καθορίζει κάθε φορά την ιστορική ανάγνωση. Άλλο πράγμα ο καθορισμός που δίνει στο Δύση/Ανατολή η περίοδος των Περσικών πολέμων και η αντίσταση των Ελληνικών πόλεων στην Ανατολική εισβολή και άλλο πράγμα το πως μετατοπίζεται αυτή η σχέση με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τους Ελληνιστικούς χρόνους και μετέπειτα την Ρωμαική Αυτοκρατορία.
Άλλο πράγμα η σχέση του Έθνους με την Ανατολική περιοχή της Ευρώπης και την Μέση Ανατολή κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και άλλο πράγμα κατά την διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια σταθερά σημεία που μπορούν να αποτελέσουν μια βάση εξαγωγής συγκεκριμένων επιστημονικών συμπερασμάτων για την ειδική πολιτική και οικονομική επίδραση που είχε κάθε κοσμοσύστημα στον Ελληνικό χώρο και ποιά ήταν τα στοιχεία αφομοίωσης, ενσωμάτωσης, υποταγής ή και εξοικείωσης , που παρήχθησαν απο το λαό και το έθνος απέναντι σε καθένα απο αυτά. Για παράδειγμα, στην συνείδηση του ελληνικού λαού η άλωση της Πόλης και απο τους ΄Δυτικούς και απο τους Οθωμανούς , δεν έχει πάρει την ίδια θέση και δεν κινητοποιεί τις ίδιες μνήμες και αντανακλαστικά. Και αυτό οφείλεται στο τι ιδεολογικά εμφανιζόταν να είναι ο καθένας απο αυτούς τους εχθρούς του έθνους, ο ένας Χριστιανός αλλά προδότης και ο άλλος αλλόθρησκος αλλά φανερός εχθρός.
Από αυτή την άποψη, αν η Ελλάδα είναι όριο της Δύσης ή της Ανατολής, καθορίζεται απο το ποιοί ηγεμόνες καθορίζονταν απο την μία ή την άλλη κατάσταση ενεργητικά ή παθητικά και φυσικά αν θεωρούσαν απο άποψη πολιτισμική και πολιτική την Ανατολική πλευρά, οργανικό χώρο ανάπτυξης του λαού και του έθνους.
Το πέρασμα απο την πόλη-Κράτος στην Ελληνιστική ηγεμονία και επέκταση προς Ανατολάς είναι η πρώτη μεγάλη ιστορική μετάβαση με επαναστατικές συνέπειες για την ανάπτυξη όλοκληρης της μέχρι τότε γνωστής ανθρωπότητας. Μετάβαση που όρισε άλλα μεγέθη στις έννοιες πολιτική, Κράτος, Αυτοκρατορία, θρησκεία, ηγεμονία, πόλεμος,πολιτισμός. Σε αυτό το σημείο γίνεται επίσημα μια σύνθεση της Ελληνικής ζωής με την Ανατολική, σε επίπεδο κοινωνικό -οικονομικό και θρησκευτικό.
Η είσοδος του Χριστιανισμού στην Δύση γίνεται απο την Ελλάδα και εδώ οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των διαφορών που κορυφώθηκαν στο Σχίσμα των Εκκλησιών, πέρα απο τα βασικά πολιτικά κίνητρα που καθόριζαν τα συμφέροντα της Παπικής πολιτικής ενάντια στην Βυζαντινή οντότητα, έχουν πολλές διαστάσεις απο αυτή την Ελληνιστική εποχή και το σμείξιμο του Ελληνικού πεπρωμένου με τον Ανατολικό χώρο.
Αυτή είναι και η τραγική αντίθεση που διατρέχει τον ιστορικό χώρο του έθνους, εξ ανατολών ήρθε η κατάκτηση εξ ανατολών προσμένονταν και η λύτρωση του γένους( Οθωμανισμός και Ρωσισμός ως αντίθεση) .
3. Η Επανάσταση του ΄21 και η ίδρυση του νεοελληνικού Κράτους αποτελεί μια ακόμα τομή μελέτης για την εμπέδωση της Δυτικής γραμμής στον Ελληνικό χώρο. Απο την πρώτη στιγμή έχουμε ξενόφιλα κόμματα, που εκφράζουν τους μεγάλους αυτοκρατορικούς σχηματισμούς της εποχής, ο δυτικισμός και ο ανατολισμός για πρώτη φορά εμφανίζονται σαν μοντέλα πολιτικής αλλά και πολιτισμικής αντίθεσης. Έχουμε Μαυροκορδάτο και Καποδίστρια, έχουμε Κολοκoτρώνη ,Υψηλάντη και απο την άλλη μεριά τους Κωλέτηδες. Έχουμε μια καθοριστική επίδραση του Ρωσισμού στην Ελληνική Επανάσταση( ρόλος Καποδίστρια, στήσιμο Φιλικής Εταιρείας), έχουμε μια πρώτη προσωρινή νίκη του Ρωσισμού-Ανατολισμού με την διακυβέρνηση Καποδίστρια και απο εκεί και έπειτα, ξεκινάει μια μακροχρόνια πορεία υποδούλωσης και ενσωμάτωσης του Κράτους στους Δυτικούς σχηματισμούς.
4. Το Ανατολικό, είναι μια επιλογή εθνικής ανεξαρτησίας όλων των λαών της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής, είναι μια επιλογή που καθορίζεται απο την στάση του Ρήγα, όραμα ανολοκλήρωτο και βαθιά ευρασιατικό μέσα στον πόλο της Βαλκανικής χερσονήσου. Αυτό που μια μελέτη γεωπολιτικής οφείλει να αναπτύξει απο την σκοπιά μιας ευρασιατικής επιλογής, είναι πως μπορεί η χώρα μας να μεταβεί απο το ΄΄Ανήκομεν εις την Δύση΄΄ στο ανήκομεν εις την καθ΄ημάς Ανατολή. Η οικονομία, ο πολιτισμός-ιδεολογία και η πολιτική μορφή μιας τέτοιας μετάβασης σημαίνουν ρήξεις και συγκρούσεις που η ιστορική τους σημασία θα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις περιόδους που το ΄Εθνος αναζητούσε να σπάσει τα δεσμά της σκλαβιάς και να δημιουργήσει μια δική του Κρατική οντότητα. Πόσο δική του υπήρξε, πόσο το άφησαν να την φτιάξει, πιά το ξέρουμε όλοι, όμως οι αναλογίες εκεί βρίσκονται σήμερα, με εκείνες τις μαύρες αλλά ηρωικές εποχές.
5. Οι Αυτοκρατορίες και οι Ιμπεριαλισμοί που εμπόδισαν την αυτοδύναμη σύσταση του Έθνούς, δεν εμπόδισαν την βαθιά λαική συνείδηση να ταυτίσει την μοίρα της με την Ανατολική θέση της χώρας, ο λαός ξέρει πως τα μεγαλεία του, το αίμα του, η προσφορά του στην ανθρωπότητα, οι επιρροές του αλλά και οι μεγαλύτεροι εχθροί του, απο εκεί ήθελαν να τον εκτοπίσουν, απο τη γη που ανατέλει πάντα ο ήλιος.
Η μοίρα ενός λαού είναι αποκλειστικό ζήτημα ΑΓΩΝΑ. Ο ιστορικός χώρος κάθε Έθνους δεν είναι παρά σύνθεση της πολιτικής και οικονομικής δράσης του μέσα ή πέρα απο καθορισμένα γεωγραφικά όρια. Μέλλον υπάρχει μόνο εάν, το λιγότερο, ο ιστορικός χώρος ενός έθνους διατηρεί την ανεξαρτησία του, και το περισσότερο αν ανήκει σε μεγαλύτερες γεωπολιτικές οντότητες που δεν απειλούν την ανεξαρτησία του αλλά επιτρέπουν την ανάπτυξη της συνολικά.
Σε αυτή τη βάση, έχει αξία ένα συνεχές γεωπολιτικό έργο ανάγνωσης και δημιουργίας θέσεων για μια Ελλάδα που υπάρχει στα μυαλά κάποιων ως ανεξάρτητη, αιώνια και Ανατολική, μέχρι να γίνει ο λαός όλος ο αρχάγγελος Μιχαήλ της...
IMPERIUM GAIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου