Όσον αφορά τη Ρωσία, δεν μπορούμε να εξετάσουμε το παρελθόν της χώρας χωρίς να νιώσουμε ένα ρίγος, ένα τρόμο ποιότητας. Παρελθόν υπόκωφο. πλήρες υπόγειας αναμονής, αγωνίας, παρελθόν πεφωτισμένων αρουραίων. Η εισβολή των Ρώσων θα κάνε τα έθνη να τρέμουν , ήδη έχουν εισάγει το απόλυτο στην πολιτική. Είναι η πρόσκληση για μιαν ανθρωπότηταλεηλατημένη απο τις τύψεις, στην οποία δεν θα παραλείψουν να δώσουν την χαριστική βολή. Αν εμείς δεν έχουμε πια ψυχή, έχουν εκείνοι, και με το παραπάνω. Κοντά στην καταγωγή τους , σε αυτό το συναισθηματικό σύμπαν, όπου το πνεύμα προσχωράει ακόμα στο χώμα, στο αίμα, στη σάρκα, αισθάνονται αυτό που σκέφτονται, οι αλήθειες τους, όπως και τα λάθη τους, είναι συναισθήσεις, ερεθίσματα, πράξεις. Στην πραγματικότητα, δεν σκέφτονται, εκρήγνυνται.
Στο στάδιο όπου η νόηση δεν μειώνει, ούτε διαλύει τις εμμονές, αγνοούν τα νοσηρά συμπτώματα του στοχασμού, όπως και τις ακρότητες της συνείδησης, στις οποίες αυτή γίνεται παράγοντας ξεριζωμού και αναιμίας.
Μπορούν λοιπόν να ξεκινήσουν ήρεμα. Τι έχουν να αντιμετωπίσουν, εκτός απο ένα λυμφατικό κόσμο; Τίποτα μπροστά τους, τίποτα ζωντανό, στο οποίο θα μπορούσαν να σκοντάψουν, εμπόδιο ουδέν: δικός τους δεν είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε, μεσούντος του 19ου αιώνα, τη λέξη "νεκροταφείο", εννοώντας τη Δύση; Εντός ολίγου θα καταφθάσουν μαζικά για να επισκεφτούν το λείψανο της. Τα βήματα τους γίνονται αντιληπτά στα λεπταίσθητα αυτιά. Ποιός θα μπορούσε στις προελαύνουσες δεισιδαιμονίες τους να αντιτάξει έστω και ένα ομοίωμα βεβαιότητας;....
΄πηγή: Emil Cioran, Ο πειρασμός του Υπάρχειν, εκδόσεις SCRIPTA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου