Οι ΗΠΑ κατασκόπευαν τον Καραμανλή , Γιώργος Δελαστίκ

Στο προσωπικό της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα ανήκε αποδεδειγμένα πλέον ένα τουλάχιστον από τα 14 κινητά τηλέφωνα που είχαν χρησιμοποιηθεί για την υποκλοπή και καταγραφή συνομιλιών τού τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή κατά την περίοδο 2004-2005 μέσω του δικτύου της Βόνταφον. Τα στοιχεία που αποδεικνύουν το γεγονός έχουν συλλεγεί στη διάρκεια της προδικαστικής έρευνας του εισαγγελέα Εφετών, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε προχθές η "Καθημερινή". Η κατεύθυνση την οποία έδωσε στις έρευνες ο εισαγγελέας Εφετών Δ. Δασούλας και η βοήθεια την οποία παρείχαν οι τεχνικοί της ανεξάρτητης αρχής διασφάλισης του απορρήτου των τηλεπικοινωνιών (ΑΔΑΕ) οδήγησαν σε αυτό το πολιτικά εκρηκτικό αποτέλεσμα.

Υπενθυμίζεται ότι το 2006 ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιώργος Βουλγαράκης είχε δώσει μια συνέντευξη - ποταμό, όπου είχε καταστήσει σαφέστατο ότι τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή παρακολουθούσε η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα παρέχοντας και σχετικά σχεδιαγράμματα, χωρίς πάντως ούτε αυτός ούτε οι άλλοι παριστάμενοι υπουργοί (Προκόπης Παυλόπουλος, Θόδωρος Ρουσόπουλος) να αναφέρουν τις λέξεις "αμερικανική πρεσβεία" ή "Αμερικανοί".

Παρόλα αυτά, όμως, η πρώτη δικαστική έρευνα οδήγησε την υπόθεση στο αρχείο το 2008 ελλείψει στοιχείων για τους δράστες, εν μέσω θύελλας πολιτικών διαμαρτυριών.

Ανεξαρτήτως των νομικών πτυχών του σκανδάλου, η κυβέρνηση Καραμανλή κατηγορήθηκε ότι είχε λάβει την πολιτική απόφαση να "κουκουλώσει" την υπόθεση, μην τολμώντας να αποκαλύψει δημοσίως την επαίσχυντη στάση των Αμερικανών, που δεν δίσταζαν να παρακολουθούν προκλητικά τον πρωθυπουργό της χώρας, αλλά και τον τότε διοικητή της ΕΥΠ, τον αρχηγό της αστυνομίας, όλους σχεδόν τους υπουργούς και δεκάδες ή και εκατοντάδες ακόμη Ελληνες που δεν κατείχαν τέτοιου είδους θεσμικά αξιώματα. Δεδομένης δε της εξαιρετικά περίπλοκης από τεχνικής σκοπιάς φύσης του ζητήματος, ήταν προφανές ότι η δικαστική αρχή ελάχιστα πράγματα μπορούσε να κάνει χωρίς την τεχνική συνδρομή υπηρεσιών που υπακούουν σε κυβερνητικές εντολές.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η ίδια η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν αυτή που πήρε την πολιτική απόφαση να συγκαλύψει την υπόθεση πολύμηνης κατασκοπίας εκ μέρους των ΗΠΑ εις βάρος του ίδιου του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.

Στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ανήκει η τιμή της πρόκλησης της ανάσυρσης από το αρχείο της υπόθεσης από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου και την εισαγγελία Εφετών της Αθήνας, όταν προ έτους ζήτησε εγγράφως να συνεχιστεί η δικαστική έρευνα για το κακούργημα της κατασκοπίας. Είναι άγνωστο αν το γεγονός ότι ο τότε πρόεδρος της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας Μιλτιάδης Παπαϊωάννου είναι σήμερα υπουργός Δικαιοσύνης, συνέτεινε σε πιο αποτελεσματική βοήθεια σε τεχνικό επίπεδο εκ μέρους κυβερνητικών υπηρεσιών προς τη δικαστική εξουσία, με αποτέλεσμα τη θεμελίωση της ενοχής της πρεσβείας των ΗΠΑ.

Κατά το ρεπορτάζ της "Καθημερινής", η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ενήμερη για τα αποτελέσματα της δικαστικής έρευνας από την αρχή του καλοκαιριού. Αν όντως αυτό ισχύει, το γεγονός ότι τίποτε δεν έχει δημοσιοποιηθεί έκτοτε από κυβερνητική σκοπιά και μόνο τώρα έρχονται στο φως μέσω διαρροής άγνωστης σε μας προέλευσης, μάλλον υποδηλώνει διαπάλη στους κόλπους της κυβέρνησης Παπανδρέου γύρω από το αν έπρεπε ή όχι να έρθουν σε γνώση της κοινής γνώμης αυτές οι πολιτικά ευαίσθητες αποκαλύψεις.

Ούτως ή άλλως πάντως η διοχέτευση της είδησης στην εφημερίδα έθεσε οριστικά τέλος σε κάθε προσπάθεια απόκρυψης των ευρημάτων της δικαστικής έρευνας. Εντελώς διαφορετικό θέμα είναι βεβαίως το πώς θα χειριστεί η εισαγγελική αρχή το θέμα της άσκησης διώξεων, καθώς είναι βέβαιο ότι όλοι οι Αμερικανοί πράκτορες που εμπλέκονται στην υπόθεση, αφενός καλύπτονται από διπλωματική ασυλία και αφετέρου έχουν προ πολλού απομακρυνθεί από την Ελλάδα, αν το έχουν κρίνει σκόπιμο οι ανώτεροί τους που διέταξαν τις παρακολουθήσεις.

ΚΑΘΗΚΟΝ
Ο στιγματισμός των δραστών

Τεράστια πολιτική σημασία έχει ο πολιτικός στιγματισμός και η πολιτική καταδίκη των Αμερικανών για τη δράση τους στην υπόθεση αυτή. Η συστηματική παρακολούθηση των επικοινωνιών του πρωθυπουργού της χώρας είναι όχι μόνο βαρύτατο αδίκημα, αλλά κυρίως βαρύτατη προσβολή κατά της εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας της Ελλάδας. Κανείς δεν έχει αυταπάτες. Ούτε θα βρεθούν οι Αμερικανοί δράστες για να οδηγηθούν στη φυλακή ούτε οι πράκτορες των ΗΠΑ θα πάψουν να παρακολουθούν τις επικοινωνίες όποιου Ελληνα πρωθυπουργού ή αξιωματούχου θέλουν. Ας ξέρει όμως τουλάχιστον και με δικαστική "βούλα" ο λαός μας ότι οι Αμερικανοί "σύμμαχοι" κατασκοπεύουν τους ηγέτες μας!

πηγή: εφημερίδα ΄΄ΕΘΝΟΣ΄΄, http://www.ethnos.gr/ 

Κοιμόμαστε πάνω σε «τρεις Αλάσκες»! - Ανεκμετάλλευτο φυσ. αέριο νότια της Κρήτης

Ενώ ο ελληνικός λαός βυθίζεται στη φτώχεια και την ανέχεια, με το –υποτιθέμενο- αβάσταχτο χρέος προς τους ξένους, οι ελληνικές κυβερνήσεις για πάνω από 20 χρόνια εγκληματικά κωφεύουν στις επίσημες Γεωλογικές Υπηρεσίες ΗΠΑ και Γαλλίας που έχουν υποδείξει τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης!  Ποσότητες που αντιστοιχούν στην τριπλάσια παραγωγή της Αλάσκας και θα μπορούσαν όχι μόνο να μας απαλλάξουν από το χρέος των 250 δισ. ευρώ, αλλά και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε …Σαουδική Αραβία και ευεργέτη της Ευρώπης!  Αυτά υποστήριξε με αδιάσειστα στοιχεία χθες (11/3) το βράδυ, μιλώντας στο ΤΕΙ Καβάλας, ο Πανεπιστημιακός –και ειδικός σύμβουλος της καναδικής κυβέρνησης- Αντώνης Φώσκολος!

Ο Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης –επί δεκαετία (1975-85) ειδικός σύμβουλος για θέματα ορυκτού πλούτου των Γεν. Γραμματέων του ΟΗΕ- κάλεσε την Ελλάδα να πάψει να φέρεται ως «επαίτης» και να προχωρήσει άμεσα και τολμηρά στην αξιοποίηση του θησαυρού που κρύβεται κάτω από τα πόδια της, αναβαθμίζοντας αλματωδώς τη γεωστρατηγική της θέση.
«Η χώρα μας έχει μέλλον!  Υπάρχουν καλύτερες μέρες για την Ελλάδα, αρκεί να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό της πλούτο!  Μπορεί στο μέλλον η Ελλάδα να βοηθήσει την Ευρώπη και να σώσει το Ευρώ –κι όχι η Ευρώπη εμάς!..» κατέληξε στην εντυπωσιακή ομιλία του ο κ. Φώσκολος, ενώπιον του (Καβαλιώτη) υφυπουργού Υγείας Μιχ. Τιμοσίδη, του Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας Αρχ. Γρανά, του Δημάρχου Καβάλας Κ. Σιμιτσή και δεκάδων επιστημόνων του ΤΕΙ Καβάλας και της μοναδικής ελληνικής πετρελαϊκής εταιρίας KAVALA OIL!
Στην εκδήλωση, που οργάνωσε το Τμήμα Τεχνολογίας Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου του ΤΕΙ Καβάλας, χρησιμοποιώντας χάρτες και έγγραφα διεθνών φορέων (εξειδικευμένων σε έρευνες και παραγωγή υδρογονανθράκων) και καταξιωμένων ξένων κι Ελλήνων ειδικών, δορυφορικές απεικονίσεις και επιστημονικές αναφορές, ο Αντώνης Φώσκολος κατέδειξε τη σημασία των υδρογονανθράκων που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ υπάρχουν στην Ανατ. Μεσόγειο και τους οποίους  ήδη εκμεταλλεύεται η Αίγυπτος, ενώ με τη σύμπραξη Κύπρου – Ισραήλ έχει δρομολογηθεί η άμεση αξιοποίηση άλλου ενός μεγάλου μέρους τους.
Ο διεθνούς κύρους Έλληνας Πανεπιστημιακός προέτρεψε την ελληνική κυβέρνηση να σπεύσει να ενταχθεί στη «συμμαχία» Κύπρου – Ισραήλ (που τελεί υπό την αιγίδα των ΗΠΑ) αφενός για να συμπράξει στην εκμετάλλευση του χρυσοφόρου τεραστίου κοιτάσματος φυσικού αερίου -του μεγαλύτερου που έχει ανακαλυφθεί την τελευταία δεκαετία παγκοσμίως- κι αφετέρου για να προστατευθεί έναντι τυχόν διεκδικήσεων της Τουρκίας!
«Ο αγωγός «Νετανιάχου – Παπανδρέου» (όπως τον αποκαλώ εγώ) πρέπει να προχωρήσει άμεσα και θα δώσει –εκτός από το τεράστιο οικονομικό όφελος- και νέα, μεγάλη γεωστρατηγική σημασία στην Ελλάδα» επισήμανε ο κ. Φώσκολος.  Η υστέρηση της Ελλάδας, μάλιστα, να καθορίσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της φαίνεται ότι στην πράξη έχει ξεπεραστεί με de facto αναγνώριση της ζώνης αυτής από το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ –περιορίζοντας έτσι το ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου.

Εννέα λασπο-ηφαίστεια
Όπως εξήγησε ο Αντώνης Φώσκολος, στον θαλάσσιο χώρο νότια της Κρήτης (και εντός της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) έχουν χαρτογραφηθεί εννέα «λασπο-ηφαίστεια», τα οποία υποδηλώνουν αδιαμφισβήτητα την ύπαρξη υδρογονανθράκων στη συγκεκριμένη περιοχή.
«Όπου λασπο-ηφαίστειο, εκεί και υδρογονάνθρακες!  Είναι ακατάλυτος νόμος της Φυσικής αυτό!  Όπως λέμε ότι ο Ήλιος βγαίνει από την Ανατολή και δύει στη Δύση!» τόνισε με έμφαση ο Έλληνας καθηγητής, αναφέροντας ότι η Αίγυπτος –αξιοποιώντας εδώ και χρόνια πέντε μόνο λασπο-ηφαίστεια (που βρίσκονται στη δική της Α.Ο.Ζ.)- διαθέτει 2,5 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ κυβικά μέτρα φυσικού αερίου.  Η ελληνική Α.Ο.Ζ. ξεκινά μόλις 500 μέτρα από το σημείο όπου οι Αιγύπτιοι αντλούν το δικό τους φυσικό αέριο, αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν έως τώρα διεξαγάγει ΟΥΤΕ ΜΙΑ έρευνα στην αντίστοιχη ελληνική ζώνη!  Στη συγκεκριμένη περιοχή («Κώνος του Νείλου» -όπως τον ονομάζουν οι γεωλόγοι) οι Αιγύπτιοι έχουν κάνει 1.800 γεωτρήσεις κι έχουν ανακαλύψει 126 κοιτάσματα.
Ο κ. Φώσκολος απηύθυνε το ερώτημα (που αναζητεί, φυσικά, απάντηση) γιατί έχει σταματήσει κάθε έρευνα για υδρογονάνθρακες στην ελληνική επικράτεια από το 1989, τη στιγμή που η χώρα θα είχε αλλάξει πρόσωπο αν τους αξιοποιούσε όλ’ αυτά τα χρόνια!..
Κάλεσε δε την ελληνική κυβέρνηση να σπεύσει να κατοχυρώσει (αγοράζοντας προς 60.000 ευρώ τη μία) έξι «γραμμές» στην Ανατ. Μεσόγειο, που έχουν ερευνηθεί κι υποδειχθεί με υψηλότατες πιθανότητες ύπαρξης υδρογονανθράκων από νορβηγικά ερευνητικά σκάφη.

Με «χρυσά κουτάλια»!
«Ξέρετε ποιο κράτος αγοράζει, αυτή την εποχή της κρίσης, ελληνικά ομόλογα συστηματικά;  Η Νορβηγία! Πιστεύετε πως οι Νορβηγοί δεν ξέρουν τι κάνουν αγοράζοντας ομόλογα μιας χώρας, που υποτίθεται είναι υπό πτώχευση;  Για ψάξτε το λίγο…  Εγώ πιστεύω πως αν αγοράσουμε και ελέγξουμε αυτές τις «γραμμές», με το ελάχιστο κόστος των 360.000 ευρώ, όχι μόνο θα βγάλουμε το χρέος μας, αλλά θα φάμε και με χρυσά κουτάλια!!!» ανέφερε ο Αντώνης Φώσκολος, εντυπωσιάζοντας το ακροατήριο.
Ο  Έλληνας Πανεπιστημιακός εξήγησε ότι ο «κρυμμένος ελληνικός θησαυρός» βρίσκεται στη Λεκάνη του Ηροδότου, που καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της Ανατ. Μεσογείου και μοιράζεται γεωγραφικά μεταξύ Ελλάδας, Αιγύπτου, Κύπρου, Ισραήλ και Λιβάνου.  Εκεί εκτιμάται ότι κρύβονται αποθέματα υδρογονανθράκων που ισοδυναμούν με την τριπλάσια παραγωγή της Αλάσκας (περίπου 10 τρισεκατομμύρια κυβ. μέτρα –σύμφωνα με υπολογισμούς της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ και της αντίστοιχης της Γαλλίας).  Η περιοχή αυτή τους τελευταίους μήνες έχει γίνει αντικείμενο προσοχής όλων των διεθνών  πετρελαϊκών κολοσσών, που (όπως αποκάλυψε ο κ. Φώσκολος) έστειλαν εκπροσώπους τους τον περασμένο μήνα (23-25 Φεβρουαρίου) στο Λονδίνο σε ειδική σύσκεψη, η οποία ασχολήθηκε με την έρευνα και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατ. Μεσογείου.

250 δισ. ευρώ και 100.000 νέες θέσεις!
Με δεδομένο ότι Κύπριοι και Ισραηλινοί προχωρούν άμεσα στην υλοποίηση του σχεδίου παραγωγής και εκμετάλλευσης του μεγάλου κοιτάσματος φυσικού αερίου «Λεβιάθαν» (που ανακαλύφθηκε τον περασμένο Οκτώβριο), η Ελλάδα καλείται να παίξει καταλυτικό ρόλο στην προώθηση των τεραστίων ποσοτήτων του στην υπόλοιπη Ευρώπη.
«Οι Ισραηλινοί φοβούνται να κάνουν σταθμούς υγροποιημένου αερίου στο έδαφός τους.  (σ.σ.: για λόγους αραβικών επιθέσεων). Θα τους κάνουν στην Κύπρο!  Η Ελλάδα μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο σ’ αυτή την προοπτική!  Όχι μόνο αντλώντας τεράστιες ποσότητες φυσ. αερίου από το δικό της κομμάτι της Λεκάνης του Ηροδότου (νότια της Κρήτης), αλλά μετέχοντας στην περαιτέρω εκμετάλλευσή του με τον αγωγό που θα διοχετεύει το αέριο στην Ευρώπη.  Υπολογίζω πως αν η Ελλάδα αρκεστεί στο μερίδιό της (20% για τουλάχιστον τρία τρισεκατομμύρια κυβ. μέτρα) μόνο από την άντληση του φυσικού αερίου, το κέρδος της θα είναι τουλάχιστον 250 δισ. ευρώ! Το σβήσαμε το χρέος μας, δηλαδή!  Αν προχωρήσει και σε εκμετάλλευση, μάλιστα, θα δημιουργηθούν 100.000 άμεσες νέες θέσεις εργασίας στη χώρα –και «δορυφορικά» άλλες 300.000!  Θ’ αλλάξει η όψη της Ελλάδας… Τα αποθέματα φυσικού αερίου της Ανατ. Μεσογείου είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη.  Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να το «πουλήσει» αυτό,  ΤΩΡΑ, που είναι σε φάση σκληρών διαπραγματεύσεων για το χρέος!» είπε με έμφαση ο Έλληνας επιστήμονας.
Όπως εξήγησε ο κ. Φώσκολος, από το 2015 η Ευρώπη θα γνωρίσει πρωτόγνωρη κρίση πετρελαίου (καθώς τα παγκόσμια αποθέματα δεν θα είναι αρκετά, πλέον, για την κάλυψη της αυξημένης ζήτησης –κυρίως από ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Ινδία), επομένως θα είναι επιτακτική η ανάγκη της στροφής στο φυσικό αέριο.  Το οποίο διαθέτει η Ελλάδα στον υποθαλάσσιο χώρο της, αλλά παραμένει στα …αζήτητα, λόγω της ανεξήγητης τακτικής των ελληνικών κυβερνήσεων!

Στο Δελβινάκι Ιωαννίνων
Ο Αντώνης Φώσκολος αναφέρθηκε, επίσης, σε άλλα σημεία του ελληνικού χώρου όπου υπάρχουν βεβαιωμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, όπως στην Ήπειρο (κυρίως στο Δελβινάκι Ιωαννίνων μεγέθους 30 δισ. κυβ. μέτρων –πιστοποιημένο κοίτασμα που «κατεβαίνει» από τη γειτονική Αλβανία, η οποία ήδη έχει αξιοποιήσει τα δικά της κοιτάσματα- στην Άρτα και τη Βόνιτσα), στο «Κοίτασμα Αχιλλέας» και στο «Κοίτασμα Πύρρου» -δυτικά της Κέρκυρας, στην Αδριατική-, στα Γρεβενά και, φυσικά, στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου.  Κοιτάσματα, όμως, που είναι κατά πολύ μικρότερα εκείνων της Λεκάνης του Ηροδότου, νότια της Κρήτης.
Ακόμα, απηύθυνε το ερώτημα προς τη Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (Δ.Ε.Π. , που τώρα έχει αντικατασταθεί από την Ελληνικά Πετρέλαια Α.Ε.), γιατί σταμάτησε τις έρευνες στον Πατραϊκό Κόλπο, προ ετών!
Στο τέλος της εκδήλωσης, ο Αντώνης Φώσκολος απάντησε σε ερωτήσεις παρευρισκομένων επιστημόνων (του ΤΕΙ Καβάλας, γεωλόγων, γεωφυσικών κ.α.), ενώ ο υφυπουργός Υγείας Μιχάλης Τιμοσίδης δήλωσε εντυπωσιασμένος από την ανάλυση του Έλληνα πανεπιστημιακού και ανακοίνωσε στο πυκνό ακροατήριο ότι σύντομα θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος (από τον αρμόδιο υφυπουργό Γ. Μανιάτη), που θα δίνει τη δυνατότητα διεξαγωγής συστηματικών ερευνών για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.

πηγή:  http://www.kavalanet.gr/

Παγκόσμιο πραξικόπημα , Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

H απόφαση του οίκου Standard and Poors’s να υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα των ΗΠΑ συνιστά τομή στην ιστορία του καπιταλισμού, ολοκληρώνει και αποκαλύπτει ένα κυοφορούμενο από δεκαετιών “πραξικόπημα” στην ιστορία της δυτικής δημοκρατίας, αλλά και αποτελεί μείζονα, πρώτη ρωγμή στη παγκόσμια ηγεμονία της Βόρειας Αμερικής.

Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται

Από την εποχή που ο Οίκος των Ρότσιλντ χρηματοδότησε μαζικά την προσπάθεια της Βρετανίας να νικήσει τον Ναπολέοντα, “τελευταίο Ιακωβίνο” και φορέα του (παραμορφωμένου έστω) δημοκρατικού πνεύματος της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης, ο ανταγωνισμός Δήμου και Χρήματος υπήρξε διαρκής σταθερά της ευρωπαϊκής-δυτικής ιστορίας. Για τους άρχοντες του χρήματος, η ιδέα της δημοκρατίας δεν υπήρξε συχνά τίποτα άλλο από μια αναρχική βασικά ιδέα, που θα επιθυμούσαν να αποτελέσει παρένθεση στην ιστορία. Μετά όμως τη νίκη των ευρωπαϊκών λαών επί του Χίτλερ και του φασισμού, to 1945 και με επικρεμάμενη επί του καπιταλισμού την απειλή του κομμουνισμού, φάνηκε ότι είχαν πια σταθεροποιηθεί οι δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις τουλάχιστον των Ευρωπαίων, όπως είχε ανοίξει και ο δρόμος για την, τυπική τουλάχιστο, ανεξαρτησία των αποικιοκρατούμενων λαών.

Ουδέν αναληθέστερον, αποδεικνύει τώρα η μαζική επίθεση της “Αυτοκρατορίας του Χρήματος”. Μετά από σαράντα χρόνια επέλασης του νεοφιλελευθερισμού στην καπιταλιστική περιφέρεια, μετά την κατάρρευση του “σοσιαλισμού”, προ είκοσι ετών, ήρθε τώρα η ώρα των λαών και των κρατών της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ, μετά από διαδοχικές “απελευθερώσεις” αγορών, ισοτιμιών, ροών κεφαλαίου και εμπορευμάτων, αποφορολόγησης του κεφαλαίου που μετήλλαξαν σταδιακά τον καπιταλισμό σε νέα φεουδαρχία του χρήματος, οργάνωσαν τη μετανάστευση της παραγωγής εκτός Ευρώπης και αντικατέστησαν την ευρωπαϊκή οικονομία με μια μηχανή παραγωγή χρέους. Τώρα, το χρήμα ετοιμάζεται τώρα να κάνει “ταμείο”, ολοκληρώνοντας την οικονομική και πολιτική κυριαρχία του επί των κρατών που εξασθένησαν.

Δεν κυβερνά άλλωστε πια το Κογκρέσσο και ο Πρόεδρος στις ΗΠΑ, κυβερνούν και το δείχνουν, οι οίκοι αξιολόγησης, η Goldman Sachs, η JPMorgan, η Merill Lynch. ‘Η, αν δεν κυβερνούν πλήρως ακόμα, θέτουν το πλαίσιο στο οποίο επιτρέπεται η διακυβέρνηση. Τρεις ιδιωτικές εταιρείες, οι οίκοι αξιολόγησης, καθορίζουν μονομερώς τις συνθήκες και τα επιτόκια δανεισμού, και το επίπεδο κερδών των τραπεζών και τις επιβάλλουν ακόμα και στο ισχυρότερο κράτος του κόσμου! ‘Ερχεται το κράτος και τους λέει, ως ανήμπορος συνταξιούχος του ΙΚΑ περίπου, μα κάνατε λάθος δύο τρισεκατομμύρια στους υπολογισμούς σας κι αυτοί, του απαντούν χωρίς αιδώ, κάναμε, είναι αλήθεια, αλλά διατηρούμε το συμπέρασμά μας και σας υποβαθμίζουμε! Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες επιτίθενται στην Ιταλία ή την Ισπανία, απαιτώντας από την ΕΕ αυξημένα επιτόκια δανεισμού και από την ΕΚΤ να τους αγοράσει τα ομόλογα στην τιμή που θέλουν. Κι αυτή το κάνει, τα χρεώνει δηλαδή στους Ευρωπαίους φορολογούμενους, μήπως και πέσει λϊγο η κερδοφορία των τραπεζών! Ενώ τρεις από τις μικρότερες χώρες της ΕΕ έχουν μπει σε καθεστώς αποικιακής διοίκησης και λεηλασίας προ πτωχεύσεως, από την περίφημη τρόικα, συλλογικό εκφραστή του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου (και της Γερμανίας και ΕΕ), με τη συνδρομή των τοπικών Κουίσλινγκ.

Χρηματοπιστωτικός ολοκληρωτισμός

Τον 19ο αιώνα είχαμε στην Ελλάδα αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό κόμμα, τουλάχιστον όμως ξέραμε τι είχαμε. Τώρα, στην Ευρώπη, πλησιάζουμε ή είμαστε στο σημείο που νομίζουμε ότι διαλέγουμε μεταξύ Σοσιαλιστών και Δεξιάς, και διαλέγουμε στην πραγματικότητα μεταξύ εκλεκτών των Ρότσιλντ, των Ροκφέλλερ ή του Νετανιάχου, χωρίς μάλιστα να το ξέρουμε.

Οι δέκα μεγαλύτεροι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί παγκοσμίως μπορούν να κινητοποιήσουν κεφάλαια ίσα προς το παγκόσμιο χρέος. Αν το κινητοποιήσιμο κεφάλαιο θεωρηθεί μέτρο οικονομικής ισχύος και το χρέος μέτρο οικονομικής αδυναμίας, τότε η Αυτοκρατορία του Χρήματος έχει περισσότερη οικονομική ισχύ από όλα τα κράτη του κόσμου. Εκτός, αν αποφασίσουν να τη θέσουν υπό τον έλεγχό τους, κάτι που ίσως ακόμα σήμερα μπορούν, δεν θα μπορούν όμως να κάνουν αύριο. Το παιχνίδι δεν είναι ακόμα τελειωμένο, αλλά πλησιάζει όλο και πιο πολύ στην αποφασιστική, τελική του φάση.

Μόνο θέτοντας υπό εθνικό-περιφερειακό, κρατικό, κοινωνικό έλεγχο τη χρηματοδότηση της παγκόσμιας οικονομίας, απαγορεύοντας τα χρηματοπιστωτικά παράγωγα και μόνο επιστρέφοντας στο καθεστώς ρύθμισης και λελογισμένου προστατευτισμού, που χαρακτήριζαν π.χ. τον μεταπολεμικό καπιταλισμό, είναι δυνατό να αντιστραφεί η σημερινή καταστροφική πορεία. Θα πρέπει όμως, για να συμβεί αυτό, μια σειρά λαϊκών εξεγέρσεων, που μπορεί όντως, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, να προκαλέσει η παρούσα κρίση, να αντικαταστήσει την πολιτική τάξη των Ομπάμα, Σαρκοζί, Παπανδρέου, Μπαρόζο και δεν συμμαζεύεται, τάξη υπαλλήλων τρίτης κατηγορίας των τραπεζιτών, επιπλέον διεφθαρμένων και απολύτως εκβιάσιμων στην πλειοψηφία τους, με νέους Ντε Γκωλ, Ρούζβελτ, Τσώρτσιλ, αν όχι Ροβεσπιέρους. Κάθε νέο επεισόδιο της μεγάλης οικονομικής κρίσης που άρχισε το 2008, επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη σωτηρία του πολιτισμού.

Από τη Σισάχθεια στην “αντι-Σεισάχθεια”: η δικτατορία των αγορών

Στην Αρχαία Αθήνα, η διαγραφή των αξιώσεων των πλουσίων από τους φτωχούς, του χρέους δηλαδή, η Σεισάχθεια του Σόλωνα, έβαλε τις βάσεις της Δημοκρατίας, της οποίας ο μεγάλος θεωρητικός, σοφιστής Πρωταγόρας συμπύκνωσε το μήνυμα στο αξίωμά του “Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”.

Σήμερα, οι λεγόμενες “αγορές” πραγματοποιούν την αντι-Σεισάχθεια και την αντι-Δημοκρατία με σύνθημα “Πάντων ανθρώπων μέτρον χρήμα”. Χρησιμοποιούν το όπλο του χρέους, στη δημιουργία του οποίου συνέβαλαν με τις οικονομικές πολιτικές και τις θεσμικές αντιμεταρρυθμίσεις σαράντα χρόνων, για να υπαγορεύσουν μια οικονομική πολιτική που θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την υψηλή κερδοφορία των τραπεζών και των κατόχων χρήματος, ανεξαρτήτως λοιπόν συνεπειών, όπως της παγκόσμιας ύφεσης, πιθανώς χειρότερης από αυτή του 1929-31, στην οποία ωθούν. Και διαμορφώνουν σταδιακά τις συνθήκες κατάργησης της Δημοκρατίας, ή όσης έχει απομείνει, που είναι ο πολιτικός όρος χωρίς τον οποίο δύσκολα φαντάζεται κανείς την πλήρη κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, τη μαζική φτωχοποίηση του ευρωπαϊκού πληθυσμού, την εξίσωση προς τα κάτω του πρώτου με τον τρίτο κόσμο. ‘Hδη, μια κλωστή έχει απομείνει να κρατάει τη τυπική δημοκρατία πάνω από το νερό σε Ελλάδα, Πορτογαλλία και Ιρλανδία, τα κοινοβούλια των οποίων βρίσκονται προ του διαρκούς διλήμματος είτε να προσυπογράφουν την καταστροφή των χωρών τους, είτε να κάνουν πόλεμο κατά του διεθνούς συστήματος.

Ολόκληρο το σύστημα του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, αλλά και η Ευρώπη του Μάαστριχτ, έξοχο υπόδειγμα και δοκιμαστήριο των παγκόσμιων τάσεων, στηρίζονται σε αυτό ακριβώς το αξίωμα: μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε εκτός από ένα, να πληθωρίσετε το χρήμα, να θέσετε σε κίνδυνο την αξία και την απόδοση του χρήματος. Στη συνθήκη του Μάαστριχτ αυτό μεταφράστηκε στη σιδηρά αντιπληθωριστική εντολή προς την ΕΚΤ, στον όρο του no bailout και στην αναγόρευση του “ελεύθερου και ανόθευτου ανταγωνισμού” σε ακρογωνιαίο λίθο, θεμελιώδη συντακτική αρχή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Μια φεουδαρχία του χρήματος

Δεν υπήρξε άλλο κοινωνικό σύστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας που να προκάλεσε το ίδιο μεγαλύτερη αμφισβήτηση του εαυτού του από τον καπιταλισμό. Ωστόσο θριάμβευσε και σταθεροποιήθηκε γιατί συνέπεσε με μια τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, της επιστήμης και της τεχνολογίας. ¨Εστω κι αν σηκώνει μεγάλη συζήτηση το τίμημα και η αξία αυτής της ανάπτυξης της παραγωγής και το είδος των προϊόντων της, όλο και περισσότερο βλαπτικών (π.χ. όπλα ή μεταλλαγμένα). Με τη μεγάλη όμως Αντεπανάσταση του Χρήματος, το Κράτος των Ραντιέρηδων, κατά την έκφραση του Κρούγκμαν, ο καπιταλισμός μεταλλάσσεται σε καθαρά καταστροφικό σύστημα, αποσυνδεόμενος τελικά από την παραγωγή, έστω και επιβλαβών προϊόντων και κερδίζοντας από τη δημιουργία και καταστροφή φουσκών, περιλαμβανομένης πλέον και της φούσκας του δημόσιου χρέους. Μεταβλήθηκε δηλαδή σε καρκίνο. Προχθές ανακοινώθηκαν νέα στοιχεία για την οικονομία των ΗΠΑ. Είναι όλα χάλια. Εκτός από ένα: την κερδοφορία! Ποια είναι η οικονομική λογική πίσω από την αύξηση της κερδοφορίας σε μια χώρα που πηγαίνει κατά διαβόλου σε όλους τους άλλους οικονομικούς δείκτες;

Η κερδοσκοπία δεν είναι κερδοσκοπία, κατέληξε κεντρική λειτουργία του συστήματος. Το ποσοστό κερδοφορίας των τραπεζών καθορίζεται από την αδιαφανή και ανεξέλεγκτη αγορά χρηματοπιστωτικών παραγώγων και άλλες μορφές κερδοσκοπίας στα νομίσματα, τις πρώτες ύλες κλπ. Και όχι μόνο. Με τα παράγωγα, οι τράπεζες βρήκαν έναν τρόπο να κερδίζουν σε κάθε περίπτωση! Ενώ με την πολιτική επιρροή που απέκτησαν σε κράτη και κυβερνήσεις, τα υποχρεώνουν να τους καλύπτουν τις ζημιές, περιλαμβανομένου και του κόστους των απατών όπως έγινε με τα ενυπόθηκα δάνεια το 2008. Σε αντίθεση με τον κλασικό καπιταλισμό, που είχε, τουλάχιστο, ως ασφαλιστική δικλείδα, την πολύ οδυνηρή και καταστροφική μέθοδο της χρεωκοπίας και της δι¨αυτής καταστροφής κεφαλαίου, στο σημερινό καθεστώς έχει απαγορευθεί η χρεωκοπία των τραπεζών, αν και συζητείται η χρεωκοπία κρατών.

Αντιμέτωποι με τέτοιες προκλήσεις, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί συμπεριφέρονται όπως τον Αύγουστο του 1914 και του 1939. Παίζουν εγωϊστικά παιχνίδια στο εσωτερικό της ΕΕ, αντί να οργανώσουν τον κοινό αγώνα της Ευρώπης εναντίον της Αυτοκρατορίας. Συμμαχούν με τις αγορές, όπως ο Φάουστ, σε προγράμματα δολοφονίας χωρών, όπως της Ελλάδας. Και αντιμετωπίζουν με διάθεση κατευνασμού τον σύγχρονο χρηματοπιστωτικό ολοκληρωτισμό, του οποίου άλλωστε συνήθως δεν είναι παρά ποταποί υπηρέτες, όπως κάποτε αντιμετώπισαν, οι Τσάμπερλαιν, Νταλαντιέ και Στάλιν τον Αδόλφο Χίτλερ. Μόνο μια πολύ ευρεία, καθολική εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών, στο μέτρο που συνειδητοποιούν το διακύβευμα, μπορεί να σταματήσει αυτόν τον μεταμοντέρνο φασισμό. Είναι τόσο μεγάλη η επίθεση κατά των Ευρωπαίων, που δέχθηκαν και, ακόμα περισσότερο, θα δεχθούν, που δημιουργούνται ίσως, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας εξέλιξης.

Επίκαιρα, 11.8.2011

πηγή: http://konstantakopoulos.blogspot.com/ 

Ανατρέποντας τον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών, Βαγγέλης Βαγγελάτος

«Ο Τελευταίος Δαχτυλιδοκουβαλητής» από τον Ρώσο παλαιοντολόγο Κιρίλ Γιέσκοβ

Με το «The Hobbit» να έχει πάρει ήδη το δρόμο του προς την κινηματογραφική παραγωγή, ως πρόλογος της τριλογίας «Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών», δεν θα έβρισκε κανείς καλύτερη εποχή για να σοκάρει τους φαν της Μέσης Γης.

Με ένα παράλληλο σύμπαν, όπου όσα ξέρετε για το σύμπαν του Τόλκιν είναι... λάθος και οι «καλοί» είναι τα Ορκ και οι λοιποί κάτοικοι της Μόρντορ.

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα του μυθιστορήματος «The Last Ringbearer» («Ο Τελευταίος Δαχτυλιδοκουβαλητής») που ο Ρώσος παλαιοντολόγος Κιρίλ Γιέσκοβ ξεκίνησε να γράφει το 1999 στα ρωσικά. Σουξέ στη Ρωσία από το 2000, για χρόνια είχε λίγες αποσπασματικές μεταφράσεις σε ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά κανείς δεν τολμά να το εκδώσει στα αγγλικά, από το φόβο μιας δικαστικής διαμάχης με τους κατόχους των δικαιωμάτων του Τόλκιν, που ήδη αντιδρούν.

Μέχρι που μερικούς μήνες πριν ο Γίσροελ Μάρκοβ το μετέφρασε και το ανέβασε -ύστερα από συνεννόηση με το συγγραφέα- στο Ιντερνετ, δωρεάν (το κατεβάζετε στο http://ymarkov.livejournal.com/270570.html), αφοπλίζοντας την πιθανή κατηγορία της λογοκλοπής με σκοπό την κερδοσκοπία σε βάρος του Τόλκιν.

Από τότε δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες το διάβασαν και αναπόφευκτα το ανακάλυψαν και οι κριτικοί. Αλλοι ως βαρετά υπερβολική αντιστροφή ενός ήδη παιδαριώδους έργου, άλλοι ως καλογραμμένο και ανώτερο του Τόλκιν, με κλασικό ρωσικό λογοτεχνικό ύφος και την εμμονή με την ιστορική πραγματικότητα του Τολστόι.
Αλχημιστές

Σε αυτό, η Μόρντορ είναι ένα προοδευτικό κράτος γεμάτο αλχημιστές, φυσικούς επιστήμονες, ποιητές, αστρονόμους, φιλοσόφους, που προωθούν ραγδαία την τεχνολογική εξέλιξη κόντρα στη μαγεία και τις προκαταλήψεις της Μέσης Γης, που επιμένει να θέλει να ζει στην αναχρονιστική φεουδαρχία.

Ο μάγος Γκάνταλφ είναι κάτι ανάμεσα σε Χίτλερ και Ρίγκαν. Θέλει να καταστρέψει την πρωτεύουσα Μπάρα-Ντουρ και τους κατοίκους της με μια «τελική λύση στο Μορντοριανό Πρόβλημα», γιατί ως γνήσιος τεχνοφοβικός πιστεύει πως η πρόοδος της «αυτοκρατορίας του κακού» αναπόφευκτα «καταστρέφει την αρμονία του κόσμου και στεγνώνει τις ψυχές των ανθρώπων». Στην προσπάθειά του αυτή έχει συμμάχους τα ξωτικά, που σχεδιάζουν την παγκόσμια κυριαρχία με βασικό όπλο τους τη μαγεία, τις προκαταλήψεις και τη χειραγώγηση των αμόρφωτων ανθρώπων.

Η σημειολογική του φόρμουλα είναι αντίστοιχη αυτής του Τόλκιν. Ο Γκάνταλφ και οι άνθρωποι με τους συμμάχους τους είναι οι «Δυτικοί», μόνιμοι εχθροί της Μόρντορ (βλέπε Μητέρας Ρωσίας) που βαδίζει προς την πρόοδο μέσω της εκβιομηχάνισης. Αξεστοι και αμαθείς όσο οι -αγαπημένοι του Τόλκιν- Αγγλοσάξονες του Μεσαίωνα, ειδικά σε σχέση με τους λαούς της Ανατολής και τα ακμάζοντα μουσουλμανικά κράτη της εποχής των Σταυροφοριών. Με τα ξωτικά να βασίζουν την κυριαρχία τους στη μυστικιστική γνώση τους επί των αδαών, ο Σάρουμαν γίνεται αυτομάτως ο ιδανικός εχθρός όταν εισηγείται την υποχρεωτική εκπαίδευση για όλους!

Ο Γιέσκοβ εξηγεί πως ο λόγος που έγραψε το «Δαχτυλιδοκουβαλητή» είναι ο ίδιος για τον οποίο διδάσκει σε σχολεία. Βαριέται, όπως έχει δηλώσει, να προσπαθεί συνεχώς να ανασχεδιάσει από ένα απολίθωμα ένα πλάσμα που έζησε πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια. Ετσι για πλάκα ξεκίνησε να εφαρμόσει την ίδια μεθοδικότητα σχεδιάζοντας έναν πιστό χάρτη του κόσμου του Τόλκιν. Μόλις τον τέλειωσε, τον κοίταξε, εφαρμόζοντας τις γνώσεις του στη γεωπολιτική, τη στρατιωτική ιστορία και τη στρατηγική. Και σκέφτηκε πως ήταν απόλυτα φυσιολογικό τα έρημα τα Ορκ να πολεμάνε για επιβίωση αφού καταδικάστηκαν να ζουν στην έρημο. Η ανάλυση του χάρτη του τον οδήγησε σε ένα αντίστροφο παραμύθι, απόλυτα εκλογικευμένο. Αν ο Τόλκιν σαν φιλόλογος ξεκίνησε τον κόσμο του από τις γλώσσες και τους μύθους, ο Γιέσκοφ τον ερμήνευσε βάσει της γεωπολιτικής δυναμικής του, ρεαλιστικά. Αυτόματα, και σε αντίθεση με τον Τόλκιν, προσθέτει στο μείγμα του την τραγωδία, την ίντριγκα, στοιχεία κωμωδίας, κυνισμού, ακόμα και σεξουαλικές περιπτύξεις, που θα έστελναν τον Τόλκιν για υπογλώσσια.

Αντίστοιχα οι ήρωες του Τόλκιν έγιναν ρεαλιστικά κακοί. Ο Αραγκορν ένας δολοπλόκος σφετεριστής, οι καβαλάρηδες του Ρόχαν άξεστοι κατσαπλιάδες καραβανιών, η Αργουεν μια Μεσαλίνα ξωτικό, τα Τρολ κοντοί ορεσίβιοι χτίστες, τα χόμπιτ και οι νάνοι ανύπαρκτοι και το μαγικό Δαχτυλίδι ένας μύθος, που οι Νάζγκουλ διέδωσαν για να ασχολούνται οι φεουδάρχες των ανθρώπων και να τους αφήσουν ήσυχους. Οι πρωταγωνιστές του Γιέσκοβ είναι πολύ πιο απτοί -ένας Ορκ ιχνηλάτης και ένας στρατιωτικός γιατρός που προσπαθούν να επιβιώσουν από τον πόλεμο.

Για μικρούς επιστήμονες

Οι φαν του υποστηρίζουν πως αναστρέφει τα ρατσιστικά στερεότυπα του Τόλκιν, με τα Ορκ να είναι απλώς σκουρόχρωμοι άνθρωποι και όχι κανίβαλοι. Ο ίδιος πάντως αναγνωρίζει την αξία του Τόλκιν, αλλά και την ανάγκη για την αντιστροφή του, που με την άλλη οπτική της αποδίδει βάθος με τον ίδιο τρόπο που η όρασή μας γίνεται τρισδιάστατη προερχόμενη από δύο μάτια. Οπως παραδέχεται, έγραψε το βιβλίο σαν ένα παραμύθι για ένα ειδικό κοινό, τους «μικρούς επιστήμονες», που μεγαλώνουν σαν αγνωστικιστές και σκεπτικιστές που απολαμβάνουν τον Χέμινγουεϊ. Δεν τον ενδιαφέρει η δόξα ή τα λεφτά, αλλά το είδος εκείνο των «πειραγμένων» διάσημων έργων, που ξεκίνησε ο Δίων Χρυσόστομος από την Προύσα όταν ανέστρεψε τον Ομηρο, γράφοντας ότι οι Αχαιοί γύρισαν νικημένοι από τους Τρώες στην Ελλάδα και έστησαν την Ιλιάδα για να ξαναγράψουν την ιστορία υπέρ τους!

Αλλωστε, το κεντρικό μότο του εξωφύλλου του «Δαχτυλιδοκουβαλητή» είναι το κλισέ: «Η ιστορία γράφεται από τους νικητές». Υπονοώντας πως οι «Ελεύθεροι Ανθρωποι της Δύσης», που αναφέρει ο Τόλκιν, είναι οι Δυτικοί που έφτιαξαν στην περίπτωση του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» τη δικιά τους αρχέτυπη μυθολογία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δαιμονοποιώντας τους υπόλοιπους.*

Κιρίλ Γιέσκοβ

Γεννημένος το 1956, γνωστός μελετητής αρθρόποδων, με ειδίκευση στην Παλαιοζωική και Καινοζωική περίοδο. Με διδακτορικό στις αράχνες της βόρειας Σιβηρίας, όπου ανακάλυψε δύο άγνωστα είδη τους, στα οποία έδωσε ονόματα από θεότητες της σλαβικής μυθολογίας. Συγγραφέας του εκπαιδευτικού βιβλίου για παιδιά Γυμνασίου «Η Ιστορία της Γης και των Μορφών Ζωής της», διευθυντής του Εργαστηρίου Αρθρόποδων του Παλαιοντολογικού Ινστιτούτου της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, αντιπρόεδρος της Ευρασιατικής Αραχνολογικής Εταιρείας και καθηγητής. Εχει ακόμα γράψει το «The Gospel of Aphranius», ένα δραματικό πορτρέτο του Ιησού, με τα Ευαγγέλια ερμηνευμένα επιστημονικά χωρίς μυθολογικές διαστάσεις.

πηγή: http://www.enet.gr/ 

Όταν η Γερμανία αλληθωρίζει γεωπολιτικά, Λάμπρος Βαίου

Η ομφαλοσκόπιση και η ενασχόληση με τα εγχώρια είναι απόλυτα δικαιολογημένες από την τραγική επικαιρότητα. Ωστόσο η απαίτηση μιας "αυτογνωσίας" εξυπακούει και το άπλωμα του βλέμματός μας πέρα από τον μικρόκοσμο της Ελλάδος. Γιατί τελικά τα πεπρωμένα μας εξαρτώνται και από τα γεωπολιτικά τεκταινόμενα στον Κόσμο. Γνωρίζουμε πλέον (και μάλιστα καλά, χάρις στο Γιάννη Βαρουφάκη στο protagon.gr) οτι η οριστική Χρεοκοπία ή όχι της Χώρας εξαρτάται από τις αποφάσεις της Ευρώπης. Γιατί άραγε η Ευρώπη κωλυσιεργεί; Και μάλιστα όταν εμφανώς διακυβεύεται ολόκληρη η Ε.Ε.;;

Η απάντησή μας στο ερώτημα αυτό είναι γεωπολιτικής φύσεως & όχι οικονομικής. Η Ευρώπη κωλυσιεργεί γιατί η Γερμανία έχει πρόβλημα γεωπολιτικής "απόφασης". Χωρίς καλλωπισμούς: όλη αυτή η δυστοκία στην Ευρωπαϊκή Κρίση Χρέους προέρχεται από το γεωπολιτικό αλληθώρισμα της Γερμανίας, όπου το ένα μάτι βλέπει προς την Ευρωπαϊκή Ένωση & το άλλο προς την αχανή Ευρασία. Η Γερμανία δεν έχει αποφασίσει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, αν τελικά θα παραμείνει στην Ενωμένη Ευρώπη ή αν θα αποχωρήσει για  να πλεύσει σε άλλες “θάλασσες”.

Πρόκειται για ένα γεωστρατηγικό δίλλημα που άρχισε να τίθεται στη Γερμανία την επαύριο της επανένωσής της . Σήμερα τίθεται οξύτερα, με αφορμή το πρόβλημα της διάσωσης των υπερχρεωμένων Χωρών της Ευρώπης και τις αποφάσεις που συνεπάγεται. Η Γερμανία γνωρίζει οτι τελικά η διάσωση του Ευρώ και της Ε.Ε. είναι εφικτή μόνον με την έκδοση Ευρωομολόγων. Αλλά αυτό σημαίνει πρακτικά την συγχώνευση των προϋπολογισμών των Κρατών-μελών και, με την σειρά του, συνεπάγεται την αμετάκλητη πρόσδεση της Γερμανίας στην Ε.Ε. Από την άλλη μεριά, η ισχύς της Γερμανικής οικονομίας, η κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας και η προβλεπτή γεωπολιτική & οικονομική αδυναμία της Ρωσίας, δελεάζουν. Δελεάζουν δηλαδή προς την κατεύθυνση μιας αυτονόμισης της Γερμανίας από την ΕΕ και το άνοιγμά της προς τον μεγάλο Ρωσικό-Ευρασιατικό Χώρο. Δέν πρόκειται για τις άγονες στέπες αλλά κυρίως το πλούσιο υπέδαφος

Το δίλημμα της Γερμανίας έχει την "θετική", εσωτερική γεωπολιτική λογική του.

Την σχηματοποιούμε ως εξής:

(α) Η οριστική πρόσδεση της Γερμανίας στην Ε.Ε. συνεπάγεται μια διαρκή αναδιανομή των πλεονασμάτων της με τις Χώρες του “Νότου”.
(β) Η ηγεμονία της Γερμανίας εντός Ε.Ε θα αμφισβητείται διαρκώς από Γαλλία και τις ad hoc συμμαχίες της. 

(γ) Η οικονομική εξασθένηση των ΗΠΑ θα τις περιορίσει σταδιακά στο γεωστρατηγικό χώρο του Ειρηνικού.Έτσι ο χώρος της Ευρασίας, με προβλεπτή μια αδύναμη Ρωσία, μένει ανοικτός σε μια νέα ηγεμονία. Δεν πρόκειται απλώς για ηγεμονία του γοήτρου αλλά των εκεί ανεξάντλητων πλουτοπαραγωγικών πηγών, πρώτων υλών και ενέργειας (πετρέλαιο).

(δ) Η αυριανή κραταιά Κίνα, διψασμένη για πρώτες ύλες και ενέργεια, θα αρχίσει να έχει διεκδικητικές βλέψεις στούς πόρους της Ρωσίας-Ευρασίας. Έτσι, εύκολα η Ρωσία θα συρθεί σε μιά ετεροβαρή σχέση με την Γερμανία και, με αντάλλαγμα π.χ. ένα μίνι σχέδιο Μάρσαλ, θα της εκχωρίσει την “ηγεμόνευση” των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.

(ε) Μια αποχώρηση της Γερμανίας (και προβλεπτών συμμάχων, π.χ. Ολλανδία) από την ΕΕ, θα ανάγκαζε τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες σε Σχέση Εξάρτησης με τον (νέο) Γερμανικό Άξονα.

'Ολα αυτά συνιστούν την μιά πτυχή του διλήμματος, τη "θετική". Η "αρνητική" άποψη, εξίσου ισχυρή στη Γερμανία, συνοψίζεται ως εξής: 

(α) Ο φόβος ότι μια τέτοια ανατροπή των συσχετισμών ισχύος στον Ευρωπαϊκό Χώρο θα έθετε αυτόματα σε ενέργεια συσπειρώσεις Ευρωπαϊκών Κρατών και άμεσες επιθετικές απαντήσεις. Τέτοια συσπείρωση-προειδοποίηση ήταν και η ανοιξιάτικη αναγγελία Στρατηγικής Σύμπραξης για τα Πυρηνικά Όπλα μεταξύ Γαλλίας-Αγγλίας.
(β) Ο παράγοντας ΗΠΑ δεν έχει πεί ακόμα την λέξη της παραίτησης από την Παγκόσμια Ηγεμονία, έστω και με παραχωρήσεις σε μικρότερες Δυνάμεις. Παράδειγμα η πρόσφατη "παραχώρηση" της Λυβίης στον Αγγλο-Γαλλικό συνασπισμό.
(γ) Το κόστος ενός τέτοιου γεωστρατηγικού εγχειρήματος μπορεί τελικά να αποδειχθεί δυσβάστακτο, πέραν των προβλέψεων, από την τεθλασμένη της Ιστορίας, δηλαδή τους απρόβλεπτους παράγοντες, όπως διδάσκει και ο μέγας Θουκυδίδης.
(δ) Αν πρόκειται μόνον για τη διασφάλιση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Ευρασίας, μια "διασωσμένη" Ε.Ε. θα μπορούσε αύριο, να προσεται ρισθεί τη Ρωσία και μαζί της να εξασφαλίσει την αχανή Ευρασία απέναντι στην Κινεζική διεκδίκηση.

Οι Ελίτ της Γερμανίας, βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε κατάσταση γεωπολιτικού διχασμού.

Θα προτιμούσαν να είχαν περισσότερο χρόνο και ευνοϊκότερες συνθήκες για να αποφασίσουν την Έξοδο από την Ε.Ε. Γι΄αυτό και σχεδίασαν το Ευρώ και την Ε.Ε. με τρόπο που να επιτρέπει την εύκολη & ανά πάσα στιγμή, έξοδο της Γερμανίας - δηλαδή μια Ε.Ε. χωρίς ενιαία οικονομική πολιτική και ενιαίο προϋπολογισμό.

 Ωστόσο τους πρόλαβε η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και Ευρωπαϊκή Κρίση Χρέους. Και προσπαθούν να αναβάλλουν την οριστική λύση γι' αργότερα. Ωστόσο οι ΗΠΑ (με τους Οίκους Αξιολόγησης να υποβαθμίζουν διαρκώς Ευρωπαϊκές Χώρες) πιέζουνμεθοδικά προς μια οριστική Λύση - λύση, που όπως είπαμε, θα δεσμεύσει οριστικά τη Γερμανία στη Ε.Ε. Και η Καγκελάριος Μέρκελ, πρόσφατα στην Ουάσιγκτον, άκουσε προφανώς σκληρά λόγια για τον υποπτευόμενο (νέο) Γερμανικό Άξονα. Αλλά η κα Μέρκελ δεν δεσμεύθηκε κατηγορηματικά. Γιατί στη Γερμανία οι Ελίτ ακόμα αλληθωρίζουν - και έτσι δεν βλέπουν τίποτα σωστά και ολοκληρωμένα. Το ίδιο όπως και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο...

(Ο Λάμπρος Βάϊου "τρέχει", από το 2008, το BLOG "ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ".)

πηγή: http://www.protagon.gr/ 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΑΣΙΑΣ

 

Η περίεργη επικαιρότητα του βιβλίου του F.Ossendowski

Θεοί, Άνθρωποι και Κτήνη είναι ο περιεκτικός όσο και υπαινικτικός τίτλος του βιβλίου του Πολωνού Φερδινάνδου Οσσεντόφσκι (έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Άγνωστο), όπου ο συγγραφέας του περιγράφει την περιπέτεια της διαφυγής του από τη Σιβηρία τον καιρό που ξέσπασε στη Ρωσία η «τρέλα της επανάστασης», όπως την ονομάζει (δεν είναι εύκολο να φανταστούμε τον αντίκτυπο που είχε το γεγονός την εποχή εκείνη). Υπό την απειλή των διώξεων από τους Μπολσεβίκους, ο συγγραφέας θα αναγκαστεί να περιπλανηθεί στην Κεντρική Ασία αναζητώντας έναν υδάτινο δρόμο επιστροφής στην Ευρώπη. Η παραμονή του στη Μογγολία θα τον φέρει αντιμέτωπο με τις μυστικές δοξασίες της «βασανισμένης καρδιάς της Ασίας», με τον κόσμο των νομάδων και τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους καθώς και με τις άγνωστες ψυχικές δυνάμεις τους (ένας Βουδιστής Λάμα θα κάνει μπροστά του μια επίδειξη της τέχνης δημιουργίας ψευδαισθήσεων που θα τον εντυπωσιάσει και θα τον προβληματίσει έντονα).

Αλλά ο κύριος λόγος που έγραψε το βιβλίο του ήταν για να αφηγηθεί όσα άκουσε και όσα ανακάλυψε σχετικά με αυτό που ονομάζει «Μυστήριο των Μυστηρίων»: το υπόγειο βασίλειο της «Agarthi» ή «Agarti», που μέσα από ένα δίκτυο στοών εκτείνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη, και όπου έχει την έδρα του ο Βασιλιάς του Κόσμου. «...Άρχισα», γράφει, «να καταλαβαίνω πως μέσα σ’αυτόν το θρύλο, είτε πρόκειται για ύπνωση ή για ένα μαζικό όραμα [και το λέει αυτό γιατί γνώρισε από πρώτο χέρι τη δυνατότητα ορισμένων λάμα να προκαλούν στους άλλους τέτοια οράματα], είναι κρυμμένο όχι μονάχα μυστήριο αλλά και μια ρεαλιστική και ισχυρή δύναμη ικανή να επηρεάσει τη ροή της πολιτικής ζωής της Ασίας. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να κάνω έρευνες...» 

Η διαδρομή του Οσσεντόφσκι (από τη γαλλική έκδοση του 1924)

Αλλά πέρα από τις έρευνες, ο Οσσεντόφσκι έζησε ο ίδιος ένα περιστατικό που του έκανε ακόμα πιο απτή την παρουσία του μυστηρίου. Ανεξήγητο και δύσκολο να περιγραφεί, αναφέρεται σε μια κατάσταση γενικής έκστασης ή καλύτερα δέους των ανθρώπων, της φύσης και των ζώων τη στιγμή κατά την οποία, σύμφωνα με τους ντόπιους, τελούνται οι υπόγειες τελετές της Αγκάρθα, κάτι που, σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, μπορεί να παρομοιαστεί με το «πανικόν δείμα», τον «πανικό» που προέρχεται από τον θεό Πάνα, για τον οποίο μιλούσαν στην αρχαία Ελλάδα ( κάτι ανάλογο περιγράφει και ο Σαιντ-Υβ ντ’Αλβέντρ στο Mission de l’Inde –άλλωστε τα αρκετά κοινά σημεία που υπάρχουν ανάμεσα στα δύο βιβλία οδήγησαν ορισμένους να θεωρήσουν ότι εκεί βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό ο Οσσεντόφσκι ).

Ωστόσο, αν θέλει κάποιος να εντοπίσει τον προβληματισμό που διατρέχει υπόγεια το βιβλίο, πρέπει να σταθεί λίγο στην αινιγματική φιγούρα του Βαρόνου Ούγκερν φον Στέρνμπεργκ, ενός αντι-μπολσεβίκου που ενώ στην αρχή συντάχθηκε στο πλευρό των Λευκών εναντίον των Κόκκινων Ρώσων επαναστατών, στη συνέχεια αυτονομήθηκε με τον δικό του στρατό και, καταλήγοντας στη Μογγολία το 1921, κατάφερε να διώξει τους Κινέζους και να ανακηρύχθεί μονάρχης, θεωρώντας τον εαυτό του μετενσάρκωση του Τζένγκις Χαν (ένα σχεδόν «μυθιστορηματικό» πρόσωπο από κάθε άποψη).

Στους διαλόγους του με τον Οσσεντόφσκι, ο Τρελός Βαρόνος, όπως έμεινε γνωστός, ξεδιπλώνει την πρόθεση ενός Πανασιατικού Σχεδίου: μια ένωση ασιατικών λαών και φυλών (Μογγόλοι, Θιβετιανοί, Αφγανοί, Τάταροι κ.α.) σε ένα κράτος υπό την εποπτεία της Κίνας, με άμεσο στόχο τον πόλεμο ενάντια στην «άγνωστη Κατάρα» που με όπλο της την επανάσταση κυριαρχεί στη Ρωσία και είναι έτοιμη να βυθίσει τον κόσμο στο χάος. «Εμφανίστηκε, γύρισε τον τροχό της προόδου προς τα πίσω και έκλεισε το δρόμο μας προς την Θειότητα» λέει χαρακτηριστικά σε ένα σημείο. Θα μπορούσε κάποιος να συμπεράνει ότι ο φον Στέρνμπεργκ εκφράζει απλώς τη φοβία ενός συντηρητικού απέναντι στον μοντέρνο κόσμο, ιδιαίτερα αν πάρει υπ’όψιν του ότι ήταν απογόνος Σταυροφόρων και Τευτόνων Ιπποτών. Είναι γεγονός, πάντως, ότι από τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης και έπειτα, έχει εκφραστεί από διάφορες πλευρές και με διαφορους τρόπους η άποψη ότι οι αλλαγές της εποχής είναι τόσο απρόβλεπτες και απότομες που μπορούν να εξηγηθούν μόνο με την υπόθεση ότι υπάρχει μια «δύναμη» (όχι ανθρώπινη) που τους δίνει ώθηση από τα παρασκήνια –αυτό που ο βαρόνος ονομάζει «η άγνωστη Κατάρα» που θα οδηγήσει τελικά, αν δεν εμποδιστεί, στη «σκοτεινή, τρελή καταστροφή της ανθρωπότητας».

Αλλά και ο ίδιος ο Οσσεντόφσκι, σε ένα από τα πιο ωραία σημεία της αφήγησης της περιπλάνησής του στο βιβλίο του, εκφράζει μια «προφητική» διάθεση :

«Πού είμαι; Σε ποιά εποχή ζω; Δεν γνώριζα, αλλά ένιωθα ανεπαίσθητα το αόρατο άγγιγμα μιας μεγάλης ιδέας, ενός πελώριου σχεδίου, μιας απερίγραπτης ανθρώπινης δυστυχίας»

Δ.Τ.

Από το άρθρο μου Οι Ονειρευτές της Αγκάρθα (Strange 102)

 

πηγή: http://diploslogos.blogspot.com/ 

Ο Τσάρος, ταινία του Pavel Lunghin

 

Μεταφορτώθηκε από το χρήστη enoriaAZ την 16 Μάρ 2011

"Ο Τσάρος"
Συγκλονιστική η νέα ταινία του σκηνοθέτη της ταινίας Ostrov (το Νησί), Pavel Lunghin.
Ο τίτλος της είναι "Ο Τσάρος".
Θέμα της είναι η σύγκρουση του Ιβάν του τρομερού με τον Άγιο Φίλιππο μητροπολίτη Μόσχας, ο οποίος τον ήλεγχε για την σκληρότητά του, με αποτέλεσμα ο τσάρος να διατάξει τη δολοφονία του. Διαβάστε μια συνέντευξη του σκηνοθέτη Pavel Lungin και
δείτε ΟΛΗ την ταινία με ελληνικούς υπότιτλους:
Απ'όλη την περίοδο της ηγεμονίας του Ιβάν του Τρομερού,επικεντρώνεστε σ'ένα μόνο επεισόδιο:τη σύγκρουσή του με τον μητροπολίτη Μόσχας Φίλιππο...

-Αυτή η σύγκρουση είναι εμβληματική για τον Ιβάν .Στην προσπάθειά του να περιβάλλει την εξουσία του με θρησκευτική χροιά,αυτός ο ιεράρχης στέκονταν εμπόδιο.Ζούσε ένα αποκαλυπτικό όνειρο πεπεισμένος ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου,ενώ ο Φίλιππος ενσάρκωνε την απόλυτη αλήθεια,μια θρησκευτική αλήθεια η οποία τον έπνιγε και συναγωνιζόνταν την αλήθεια που αυτός ήθελε να επιβάλλει.Πίστευε ότι η δύναμή του έρχονταν από το Θεό και ότι δε χρειαζόνταν να υπογράψει κάποιο συμβόλαιο με τους υπηκόους του.Αυτό που ήθελε ήταν η λατρεία. Αν η σοδειά ήταν φτωχή ή αν χανόνταν κάποιος πόλεμος,πάντα θεωρούσε υπεύθυνο τον λαό επειδή δεν αγαπούσε αρκετά τον ηγεμόνα του.
Και αυτή η έλλειψη αγάπης έφερνε την τιμωρία.Για τον τσάρο όλοι ήταν ενοχοι,όλοι ήταν προδότες και λίγο τον ένοιαζε να τιμωρηθούν οι αληθινοί ένοχοι. Συγκεκριμένα μπορούσε να βασανίσει ή αποκεφαλίσει τον πρώτο τυχόντα.Ο μητροπολίτης Φίλιππος αντιτάχθηκε σ'αυτή την ιδέα της τυφλής λατρείας στην εξουσία και από εκείνη τη στιγμή έπρεπε να εξαφανιστεί πάση θυσιά.Ο Φίλιππος ενσαρκώνει εκείνες τις υπάρξεις ,που στις πιο δύσκολες εποχές ειναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους.Είναι ένας άνθρωπος της Αναγέννησης..Ανακάλυψα ότι δεν ήταν μόνο μηχανικός αλλά εφευρέτης και αρχιτέκτονας.

Ο Ιβάν ο Τρομερός έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του ένας άνθρωπος του Μεσαίωνα,ο οποίος αρνιόνταν κάθε πολιτική,πολιτιστική και αισθητική αλλαγή...Εξαιτίας του η Ρωσία έχασε την Αναγέννηση
Ο τσάρος που περιγράφετε εμφανίζεται ταυτόχρονα ως ένας ειδωλολάτρης βασιλιάς και ένας χριστιανός ηγεμόνας.
Για εμένα ήταν ένας αιρετικός.Είχε απομακρυνθεί από την ορθόδοξη πίστη.Τα μέλη της προσωπικής του φρουράς ήταν ντυμένα με μοναχικά ενδύματα.Είχε φτιάξει μια παράξενη εκκλησία στο παλάτι του και λειτουργούσε από τις 12 το βράδυ έως στις 5 το πρωί,έχοντας γύρω του την φρουρά του
πηγή: www.antifono.gr

OCTPOB ΤΟ ΝΗΣΙ η ταινία

Μεταφορτώθηκε από το χρήστη enoriaAZ την 14 Φεβ 2011

Ολόκληρη η ταινία Ostrov (Russia, 2006)
Πρωταγωνιστούν:
Dmitriy Dyuzhev, Petr Mamonov
Η ταινία είναι Ρωσσικής παραγωγής, με τίτλο OCTPOB δηλαδή Το Νησί. Τον Νοέμβριο του 2006 κυκλοφόρησε στην Ρωσία με μεγάλη επιτυχία η ταινία του ρώσου σκηνοθέτη Παύλου Λούγγιν ΤΟ ΝΗΣΙ.Η ταινία μας παρουσιάζει ένα επεισόδιο του β Παγκοσμίου πολέμου σε νησί στην λευκή θάλασσα όπου αρχίζει η τραγωδία ενός νεαρού ρώσου ναύτη που τον εξαναγκάζουν οι Γερμανοί να εκτελέσει τον αξιωματικό του για να του χαρίσουν την ζωή.

Στην συνέχεια η ταινία μας μεταφέρει στο έτος του 1974 σε ένα μοναστήρι της ιδίας περιοχής όπου ο νεαρός ναύτης ως μοναχός Ανατόλιος τώρα προσπαθεί να ξεπεράσει με την προσευχή της καρδιάς το βαθύ τραύμα της ενοχής για το αμάρτημα του φόνου.Ο σεναριογράφος Δ. Σόμπολεβ, στο ερώτημα σε ποιους απευθύνεται η ταινία σχολιάζει. Κατά την άποψη μου η ταινία απευθύνεται στους ανθρώπους για τους οποίους τα αισθήματα ενοχής έχουν κάποια σημασία, διότι η ύπαρξη αυτού του αισθήματος όπως και της συνειδήσεως επιτρέπουν στον κόσμο να βρίσκουν την ισορροπία τους.Ο σκηνοθέτης Πάβελ Λογγίν που για πρώτη φορά ασχολήθηκε με εκκλησιαστικό θέμα παρατηρεί:Ο θεατής αυτής της ταινίας είναι ο βασανισμένος άνθρωπος που δεν έχασε την ελπίδα να βρει το νόημα της ζωής.
Ακόμη μια δυνατή ταινία από τον μοσχοβίτη αρχιμάστορα Pavel Lounguine [Taxi blues, Luna park].

Το Νησί [Ostrov, 2006, 112'] επαναπροσδιορίζει την πίστη ως ιδανικό, απομονώνοντάς την σ' ένα ερημίτικο υποβλητικό και υγρό περιβάλλον. Μακριά από δόγματα και θέσφατα. Γυμνή απέναντι στις ενοχές, τις προσωπικές αμαρτίες και τα σφάλματα προς τον συνάνθρωπο. Ο Ταρκόφσκι κι ο Ρουμπλιώφ, ο Κανιέφσκι και η Μια Ανεξάρτητη Ζωή του, ο 41ος Παράλληλος και η υπερβολή, μπολιάζουν το κάδρο. Ανορθόδοξες οπτικές, τακτικές και ιδέες που αποικοδομούν το μακρινό παρελθόν και σταλάζουν γαλήνη στην ψυχή, λυτρώνοντάς την από τα δεσμά και τις ενοχές

Ερντογάν: Η Κύπρος δεν υπάρχει!, Γιώργος Δελαστίκ

Τίναξε τα πάντα στον αέρα ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τις εμπρηστικές δηλώσεις του για το Κυπριακό. Πρώτα πρώτα δεν άφησε απολύτως κανένα περιθώριο ανεκτής λύσης στο Κυπριακό. Για την ακρίβεια δεν επιδιώκει καν ο Ερντογάν οποιουδήποτε περιεχομένου λύση πέρα από την αναγνώριση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

"Δεν υπάρχει ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Κύπρος!" ισχυρίστηκε. "Στον βορρά υπάρχει το τουρκικό κράτος και στον νότο εκείνοι. Υπάρχει μια Κύπρος που έχει χωριστεί στα δύο" πρόσθεσε, διευκρινίζοντας ότι η μόνη λύση που γίνεται αποδεκτή από την Αγκυρα είναι μια "ομοσπονδιακή δομή ισότιμων πλευρών βασισμένη στην αρχή των δύο ιδρυτικών κρατών". Τελεία και παύλα.
Ξεκαθάρισε επίσης ότι δεν προτίθεται να κάνει οποιαδήποτε παραχώρηση στο εδαφικό, ούτε καν εκείνες που εμφανιζόταν να κάνει προ επταετίας τότε που συζητιόταν το σχέδιο Ανάν. Οι δηλώσεις του ήταν σαφέστατες:
"Θα είμαι πρωθυπουργός για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Για μένα δεν υπάρχει πλέον θέμα Μόρφου. Δεν προσεγγίζω το θέμα όπως το σχέδιο Ανάν. Η Μόρφου ανήκει στη Βόρεια Κύπρο. Δεν μπορεί να γίνει η παραμικρή κίνηση και στο Ριζοκάρπασο. Εάν θέλουν να έλθουν για τις λειτουργίες, ας έλθουν. Εχουν αλλάξει οι συνθήκες που ίσχυαν στο σχέδιο Ανάν. Η στάση μας στο τραπέζι θα είναι διαφορετική" υπογράμμισε.
Είναι προφανές ότι οι συνομιλίες για το Κυπριακό αντικειμενικά δεν έχουν πλέον κανένα νόημα, ασχέτως αν οι δύο πλευρές υποκριθούν ότι τις συνεχίζουν για λόγους πολιτικού σόου.

Προκλητικός και συνάμα διασκεδαστικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έθεσε το ζήτημα των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2012, καθώς τότε την προεδρία της ΕΕ την αναλαμβάνει η Κύπρος.

"Σε περίπτωση που δώσουν στη Νότια Κύπρο την προεδρία της ΕΕ, εμείς δεν τους αναγνωρίζουμε. Ποτέ δεν πρόκειται να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι μαζί τους" είπε ο Ερντογάν μεταξύ άλλων. "Κατά την προεδρία της Νότιας Κύπρου στην ΕΕ δεν πρόκειται να συνομιλήσουμε. Κατά την περίοδο αυτή οι σχέσεις με την ΕΕ θα παγώσουν. Επί έξι μήνες δεν θα υπάρχουν σχέσεις Τουρκίας - ΕΕ Δεν μας ενδιαφέρει τι θα σκεφτεί η ΕΕ. Ας το σκεφτόταν όταν δεχόταν ως μέλος την ελληνοκυπριακή διοίκηση... Δεν συνομιλούμε με χώρα που δεν αναγνωρίζουμε. Θεωρούμε ντροπή για μας ακόμη και το ότι βρισκόμαστε στο ίδιο τραπέζι μαζί τους στον ΟΗΕ!" υπογράμμισε ο Τούρκος πρωθυπουργός.

Είναι προφανές ότι καταρρέουν όλες οι αφελείς πολιτικές εκτιμήσεις κατά καιρούς ελληνικών κυβερνήσεων που επέτρεψαν να δοθεί στην Τουρκία ακόμη και το καθεστώς χώρας υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ - πόσω μάλλον να αρχίσουν και να συνεχίζονται έστω και καρκινοβατώντας οι ενταξιακές συνομιλίες Αγκυρας - Βρυξελλών. Η αφέλεια της στάσης της Αθήνας συνίσταται στο ότι νόμιζαν οι Ελληνες κυβερνώντες πως η Τουρκία θα... "εξευρωπαϊζόταν" κατά τη διάρκεια των ενταξιακών συνομιλιών και έτσι θα λυνόταν το Κυπριακό!

Η απαράδεκτη, αναποτελεσματική και πολιτικά αφελής, όπως αποδεικνύεται, υποχωρητικότητα των κατά καιρούς κυβερνήσεων της Αθήνας και της Λευκωσίας στο θέμα της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ - Τουρκίας χωρίς προηγούμενη αναγνώριση εκ μέρους της Αγυρας της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποθράσυνε πέραν παντός ορίου την Τουρκία, όπως απέδειξαν οι δηλώσεις Ερντογάν.
Παρόλο που έχουμε πολύ ισχυρές αμφιβολίες, ας ελπίσουμε ότι στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών έχουν αρχίσει να "ψυχανεμίζονται" ότι αυτή η σκληρή στάση της Αγκυρας δεν θα περιοριστεί αποκλειστικά στο Κυπριακό, αλλά θα επεκταθεί σίγουρα και σε όσες πτυχές των ελληνοτουρκικών σχέσεων το κρίνει σκόπιμο ο Ερντογάν.

Αναφορικά με το ενεργειακό ζήτημα, πάντως, ο Τούρκος πρωθυπουργός προειδοποίησε ήδη από τα κατεχόμενα από τον "Αττίλα" εδάφη της Κύπρου ότι "κάποιες πλευρές (σ.σ. εννοεί Αθήνα και Λευκωσία) έχουν συγκεκριμένες προσδοκίες στο ενεργειακό θέμα, αλλά οι προσδοκίες αυτές δεν θα υλοποιηθούν στην Ανατολική Μεσόγειο παραβλέποντας την παρουσία της Τουρκίας"!

Ανάγκη
Μπλόκο τώρα στην τουρκική ένταξη

ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ άραγε τα υπουργεία Εξωτερικών Ελλάδας και Κύπρου μετά τις δηλώσεις Ερντογάν ότι πρέπει να προετοιμαστούν για το άμεσο και πλήρες μπλοκάρισμα των ενταξιακών συζητήσεων Τουρκίας - ΕΕ, αν η Αγκυρα υλοποιήσει του χρόνου τη γραμμή έναντι της Λευκωσίας που περιέγραψε ο Ερντογάν - δηλαδή ότι δεν θα αναγνωρίσει ποτέ την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας; Είναι σίγουρα δικαίωμα της Αγκυρας να επιλέξει αυτή τη στάση. Μόνο που η άσκηση αυτού του δικαιώματος έχει ένα τίμημα: την άσκηση του δικαιώματος βέτο εκ μέρους δύο μελών του κλαμπ της ΕΕ, της Ελλάδας και της Κύπρου, σε κάθε ενταξιακή διαπραγμάτευση με αυτό το υποψήφιο μέλος. Είναι τόσο απλό, αλλά θέλει πολιτικό θάρρος.

πηγή: http://www.ethnos.gr/ 

Ο Ορισμός της Γεωπολιτικής Επιστήμης, Ιωάννης Σκολαρίκης

1. Η ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΉΜΗΣ (1897 - 1945)
1.1. Εισαγωγή

Η σχέσις του ανθρώπου με την δομή και την χρήση του χώρου είναι αρχαία όσο και η ανθρωπότης. Ο χάρτης είναι το μέσον δια του οποίου εκφράζεται και υλοποιείται η σχέσις αυτή. Οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν οι πρώτοι οι οποίοι υπερέβησαν τα προϊστορικά γραφήματα και παρουσίασαν μία ολοκληρωμένη μορφή του τότε γνωστού κόσμου υπό την μορφή ενός χάρτου. Η παρουσίαση αυτή μάλιστα εσυνοδεύετο υπό σοβαρών μαθηματικών γνώσεων, αστρονομικών παρατηρήσεων και γεωδαιτικών εφαρμογών. Ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος (Claudius Ptolemaeus) εις το έργο του Γεωγραφία (Geographia) παρουσιάζει όλη την Γεωγραφική γνώση του Αρχαίου κόσμου και εμφανίζει μεταξύ των άλλων ένα χάρτη του τότε γνωστού κατοικημένου κόσμου, της οικουμένης (oikoumene). Εις το επίκεντρο του χάρτου αυτού ευρίσκετο η Μεσόγειος θάλασσα (Mediterranean Sea). Ο παγκόσμιος χάρτης του Πτολεμαίου όχι μόνον ήτο το μοναδικό βοήθημα την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αλλά ήτο και εν χρήσει εις την Ευρώπη έως τον 15ο αιώνα.

Την εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων τα όρια του αρχαίου κόσμου επεξετάθησαν ώστε να καλύψουν ολόκληρη την υδρόγειο. Οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις (Ισπανία, Πορτογαλία, Αγγλία) είχαν απόλυτο ανάγκη χαρτών για να βοηθηθούν εις την χάραξη της πολιτικής των. Οι ναυτικοί χάρτες ήσαν τελείως απαραίτητοι για την πλοήγηση εις τους ωκεανούς.
Η μαγνητική πυξίδα, το τηλεσκόπιο και ο εξάντας ήσαν τα όργανα τα οποία έδωσαν την δυνατότητα κατασκευής νέων, προηγμένης τεχνολογίας, χαρτών. Ήτο μία χρονική περίοδος όπου η χαρτογραφία εγνώρισε μεγάλη άνθηση και η κατασκευή των χαρτών έγινε μία πολύ σοβαρή υπόθεσις. Έλειπε όμως η κατασκευή ενός χάρτου της υδρογείου σφαίρας (ακριβέστερα του γεωειδούς) απεικονιζόμενης με αξιοπιστία επί ενός επιπέδου.

Η παράδοσις των Γερμανών εις την χαρτογραφία άρχισε από τον 16ο αιώνα με τον Gerardus Mercator. Αυτός με την χρησιμοποίηση της περίφημου χαρτογραφικής προβολής του κατασκεύασε ένα χάρτη της υδρογείου απεικονιζόμενης εις το επίπεδο. Η κατασκευή αυτή του Mercator εκάλυψε το κενό εις την χαρτογραφία. Είχε δε τόση επιτυχία και αξιοπιστία η μέθοδός του ώστε να χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα.
Η κατασκευή και χρήση των στρατιωτικών χαρτών αποτελούσε ένα πεδίο μεγάλου ενδιαφέροντος και ιδιαιτέρας φροντίδος από τις κυβερνήσεις της Μεγάλης Βρεταννίας και της Γαλλίας από τα μέσα του 18ου αιώνα. Οι στρατιωτικοί χάρτες εχρησιμοποιούντο για τον σχεδιασμό εκστρατειών και την εκτέλεση πολεμικών επιχειρήσεων. Σύντομα όμως έγινε αντιληπτό ότι οι χάρτες ήταν ισχυρότατα και εντελώς απαραίτητα όπλα εάν εφοδιάζοντο όχι με στρατιωτικές πληροφορίες αλλά με οικονομικές, βιομηχανικές και ενεργειακές. Η ακριβής μετάφραση και κατανόηση των πληρoφοριών των παρεχομένων από τους χάρτες έγινε απαραίτητη για τον σχεδιασμό επί κρατικού επιπέδου.

1.2. Friedrich Ratzel και Rudolf Kjellen
Η μελέτη και η ανάλυσις των παρεχομένων από τους χάρτες στοιχείων μαζί με την δημιουργία αυτοκρατοριών εις την Ευρώπη και των αποικιών των ανά τον κόσμο, έδωσαν την αναγκαία ώθηση για την από κοινού μελέτη του “χώρου” και του “κράτους”.
Το έτος 1897ο Γερμανός γεωγράφος Friedrich Ratzel (1844 - 1904) εξέδωσε το έργο “Πολιτική Γεωγραφία” (Politische Geographic). Ο όρος “Πολιτική Γεωγραφία” εισάγεται από τον Ratzel εις το έργο αυτό και ο νεοεισαχθής επιστημονικός όρος δίδει και τον τίτλο του βιβλίου. Η Πολιτική Γεωγραφία είναι ο κλάδος της Ανθρωπογεωγραφίας ο οποίος σχετίζεται με την Πολιτική. Εις το έργο αυτό γίνεται για πρώτη φορά μία συστηματική προσέγγισις προς αυτόν τον νεοεισαχθέντα επιστημονικό κλάδο, δηλ. την Πολιτική Γεωγραφία. Η ιδέα του ζωτικού χώρου ενός κράτους καθώς και η ιδέα της δυναμικής επεκτάσεως του κράτους οφείλονται εις τον Ratzel. Κατ’ αυτόν το κράτος είναι μία συνεχώς επεκτεινόμενη οντότης, τα γεωγραφικά σύνορα είναι παροδικοί σταθμοί κατά την εξέλιξη αυτής της επεκτατικής διαδικασίας. Μάλιστα υπεστήριζε ότι η επέκτασις των συνόρων είναι δείγμα “υγείας” του κράτους.

Ο Σουηδός Rudolf Kjellen είναι ο πρώτος που εχρησιμοποίησε την λέξη “Γεωπολιτική” (Geopolitics) και όρισε την Γεωπολιτική επιστήμη ως εξής: «Γεωπολιτική είναι η Επιστήμη η οποία ασχολείται με την θεωρία του κράτους ως γεωγραφικού οργανισμού ή ως χωρικού φαινομένου» {Σ1}1.
0 Rudolf Kjellen, ο οποίος ήτο και μαθητής του Friedrich Ratzel, ασχολήθηκε συστηματικά με την θεωρία του κράτους. Μάλιστα ως ένα προϊόν αυτής της ενασχολήσεως προέκυψε και ο ορισμός της Γεωπολιτικής. Το βιβλίο του “Το κράτος ως ένας ζωντανός οργανισμός” (“State as a living Form”, 1916) θεωρείται ως το κατ’ εξοχήν γεωπολιτικό έργο του. Οι απόψεις του συνοψίζονται εις τις λέξεις “Reich”, “Volk”, “Haushalt”, “Gesellschaft”, “Regierung”, “Topopolitik”, “Physiopolitik”, “Morphopolitik” {Σ2}.

0 Friedrich Ratzel και ο Rudolf Kjellen είναι οι δύο πρώτοι θεμελιώσαντες την Γερμανική Γεωπολιτική σχολή, την Geopolitik.
1.3. Sir Halford John Mackinder
Εις την Αγγλία παρουσιάζεται ο Sir Halford John Mackinder’ {Bl} 2.
To 1904 εξέδωσε μία μελέτη του με τίτλο “Ο γεωγραφικός μοχλός της Ιστορίας” (The Geographical pivot of History) εις την Βασιλική Γεωγραφική Εταιρεία(Royal Geographic Society) της Μεγάλης Βρεταννίας.
Η εργασία αυτή θεωρείται ως η απαρχή της Γεωπολιτικής επιστήμης.
Σε αυτή προτείνεται για πρώτη φορά ένα γεωπολιτικό σενάριο σε παγκόσμια κλίμακα με σκοπό να εξηγήσει την λειτουργία του κόσμου. Το σενάριο αυτό επονομάζεται η θεωρία της Κεντρικής Γης (“Heartland theory” ) {Σ3}. Σύμφωνα με αυτή ο κόσμος χωρίζεται σε δύο τμήματα: την “Παγκόσμια Νήσο” (World Island) και την “Περιφέρεια” (Periphery). Η Παγκόσμια Νήσος αποτελείτο από την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. Ο “Μοχλός” (Pivot) ήτο το ενδότερο και απρόσβλητο από θαλάσσης τμήμα της Παγκόσμιας Νήσου. Από γεωγραφικής πλευράς αποτελείτο από εκείνες τις αχανείς εκτάσεις της Ασίας με τεράστιους φυσικούς πόρους οι οποίες διασχίζονται από ποταμούς με εσωτερικές ή Αρκτικές λεκάνες απορροής.

Ο Mackinder τροποποίησε και επέκτεινε τον όρο “Μοχλός” εις τον όρο “Κεντρική Γη” το 1919. Η Κεντρική Γη περιελάμβανε την τότε άγνωστη “καρδιά” της Ασίας (της Σιβηρίας συμπεριλαμβανομένης) και επεκτεινόταν προς την πλευρά της Ευρώπης ώστε να περιλαμβάνονται η Βαλτική θάλασσα, η Ουκρανία, η Κεντρική Ευρώπη (Mitteleuropa) και η Μαύρη θάλασσα. Η Περιφέρεια αποτελείτο από τις Βρεταννικές Νήσους, την Αμερικανική Ήπειρο και την Αυστραλία.
Κατά τον Mackinder οι περιφερειακές δυνάμεις υπελείποντο ενεργειακώς και τεχνολογικώς της Κεντρικής Γης και επιπλέον απαιτούσαν θαλάσσιες οδούς για την λειτουργία τους. Η Κεντρική Γη βρίσκεται σε μία συνεχή αντιπαράθεση με τις περιφερειακές δυνάμεις. Ήταν μια αντιπαράθεση σύμφωνη με τις απόψεις του Mackinder περί της συγκρούσεως μεταξύ των θαλασσίων και χερσαίων δυνάμεων ως διαμορφούσης την παγκόσμια Ιστορία. Αυτή ήτο και η βασική Γεωπολιτική πρόταση του Mackinder. Πρέπει να σημειωθή ότι τόσον ο Ratzel όσον και ο Mackinder πίστευαν απόλυτα ότι οι ναυτικές δυνάμεις ήσαν οι γεφυροποιοί αλλά συγχρόνως και οι κατακτήτριες δυνάμεις του χώρου. Αντιθέτως οι χερσαίες δυνάμεις εθεωρούντο ως δέσμιες του χώρου.

Για την εποχή του Mackinder (δηλ. προ, κατά, και αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο) η θεωρία της Κεντρικής Γης είχε μεγάλη επιτυχία μεταξύ των σχεδιαστών της Παγκοσμίου πολιτικής. Όμως, η εφαρμογή της ήταν τραγική για την ανθρωπότητα διότι η πάλη μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσσίας για τον έλεγχο της “Κεντρικής Γης” έφερε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο! Γενικότερα ο Mackinder επίστευε ότι ο κόσμος ήταν ένα λειτουργικό σύνολο καί προσπάθησε να το τοποθετήσει και να το ερμηνεύσει με βάση την λογική. Κατά τον Mackinder αλλά και την σχολή της Geopolitik, το κράτος ήταν η θεμελιώδης δομική μονάδα. Όλοι οι Γεωπολιτικοί συλλογισμοί ήταν αποκλειστικά και μόνο συνδυασμοί της Γεωγραφίας και του Κράτους” {Σ4}. Ο άνθρωπος εθεωρείτο ότι λειτουργεί εντός του κράτους και για το κράτος. Η έννοια “άνθρωπος” για την Geopolitik αποτελούσε έναν τελείως δευτερεύοντα παράγοντα.

1.4. Ο παράγων “θάλασσα”
Η θάλασσα ως παράγων εις την πορεία της Ιστορίας ήτο γνωστός και σημαντικώτατος από την αρχαιότητα. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος μεταξύ της πόλεως-κράτους των Αθηνών και των συμμάχων της πόλεων εναντίον της πόλεως-κράτους της Σπάρτης είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εις αυτό τον πόλεμο παρατηρείται για πρώτη φορά εις την παγκόσμιο Ιστορία ο τρόπος διαξαγωγής πολεμικών επιχειρήσεων από μία κεντρική δύναμη προς την περιφέρεια με παρεμβολή της θαλάσσης (η Αθήνα και οι αποικίες της εις την Σικελία). Το έργο του Θουκυδίδη (Thucydides, 460 - 400 BC) είναι μία εξαιρετική και αντικειμενική παράθεσις γεγονότων και απόψεων αλλά και μία πλήρης μελέτη η οποία επισημαίνει την σημασία της θαλάσσης (Γεωγραφικός παράγων) εις την πάλη μεταξύ θαλασσίων (Αθήνα) και χερσαίων δυνάμεων (Σπάρτη).

Επιπλέον, από την αρχή έγινε αντιληπτή η σημασία του ελέγχου των θαλασσών ως παράγοντα και πολλαπλασιαστού ισχύος ενός κράτους. Ο Ναύαρχος Νελσων (Admiral Nelson) διέλυσε τον Γαλλικό στόλο εις την ναυμαχία του Τραφάλγκαρ (Battle of Trafalgar, 21/10/1805) και αφ’ ενός μεν εξανέμησε δια παντός τα όνειρα του Μ. Ναπολέοντος για εισβολή εις στις Βρεταννικές νήσους αφ’ ετέρου επέβαλε την Αγγλία ως θαλασσοκράτειρα.
Αρχιτέκτων της κλασσικής Γεωπολιτικής των θαλασσών είναι ο Αμερικανός Ναύαρχος Μαχέν (Admiral Alfred Thayer Mahan, 1840 -1914)’ {B2}, {B3}. Κεντρικό συμπέρασμα εις τα βιβλία του είναι το γεγονός ότι ο έλεγχος της θαλάσσης, μέσω της ναυτικής ισχύος, αποτελεί το βασικότερο στοιχείο για την τελική έκβαση ενός πολέμου. Μέσω αυτής της υπεροχής ο έλεγχος του εμπορίου και της ροής των πρώτων υλών είναι απόλυτος για τον νικητή. Οι απόψεις του Mahan επί του Ναυτικού πολέμου σε μία διεθνή κλίμακα έτυχαν μεγάλης προσοχής την εποχή του. Αγγλία και Γερμανία τις μελέτησαν λεπτομερώς και αναλόγως ενέτειναν τους ναυτικούς εξοπλισμούς των κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι ναυμαχίες της Γιουτλάνδης (Jutland), της Τσουσίμα (Tsushima) και το ναυτικό μέρος του Ισπανοαμερικανικού πολέμου (Spanish-American war) ήσαν παράγωγα της ναυτικής σκέψεως του Ναυάρχου Mahan και των απόψεων του περί θαλάσσιας ισχύος και θαλασσίων δυνάμεων (Sea Powers).
Συνοπτικά, η Geopolitik εγεννήθη το 1897 από τις ιδέες του Friedrich Ratzel, ανεπτύχθη εις το Μόναχο από τον Karl Haushofer, υλοποιήθη κατά την επιχείρηση “Barbarossa”, κατέρευσε και διελύθη στο Βερολίνο την 30η Απριλίου 1945 {Σ5}.

1.5. Κριτική επί της Γεωπολιτικής της περιόδου 1897- 1945
Εις την φάση αυτή της Γεωπολιτικής πρέπει να παρατηρηθούν ορισμένα σημεία:
1. Ο συνολικός πληθυσμός της Γης κατά το 1900 ήταν 1,650,000,000 κάτοικοι’ {Σ6 }, {Σ7}.
Ο συνολικός αριθμός των κατοίκων της Γης, εν συνδυασμώ με την έκτασή της, έδιδε εις τον μελετητή μία τεράστια άνεση χειρισμών.
2. Δεν υπήρχε απολύτως κανένα πρόβλημα νερού, ούτε καν είχαν προταθή, έστω θεωρητικώς, μελέτες ή τεχνικές διαχειρίσεως τον αποθεμάτων του.
3. Δεν υπήρχε ενεργειακό πρόβλημα.
Έως το 1920 το πετρέλαιο ήτο άγνωστο. Η Βιομηχανική ισχύς επροσμετράτο κυρίως με την εξόρυξη εκατομμυρίων τόννων άνθρακος και την παραγωγή εκατομμυρίων τόννων χάλυβος. Έμοιαζε μία περίοδος της Ιστορίας όπου ο σίδηρος είχε βάλει την υπογραφή του παντού.
4. Το κράτος και η ανάπτυξή του ήταν το κύριο μέλημα της Geopolitik. Εις την κλασσική Γεωπολιτική του Ratzel ο άνθρωπος έπεται της Γεωγραφίας!

Επιπλέον,
5. Ως ξηρά εννοούντο κυρίως αι ήπειροι της Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Η Αμερική, η Αυστραλία και η Ανταρκτική δεν ελαμβάνοντο σοβαρά υπ’ όψιν. Από την υπολογιζόμενη ξηρά, τεράστιες περιοχές (π.χ. η Σιβηρία, το βόρειο τμήμα της Κίνας, η Μογγολία, το εσωτερικό της Αφρικής) ήσαν σχεδόν άγνωστες ή παντελώς ανεξερεύνητες περιοχές.
Η ξηρά σήμερα είναι τελείως διαφορετική και εκείνο το οποίο ήτο άγνωστο ή ανεξερεύνητο τότε, είναι το σημαντικό έως πολύτιμο σήμερα, π.χ. αι HΠΑ ως ο τεχνολογικός κολασσός της ανθρωπότητος, η Σιβηρία και η Αλάσκα ως οι δύο πρώτες περιοχές με τεράστια αποθέματα ορυκτών πρώτων υλών και ενεργείας, η Ανταρκτική με το 90% του παγκόσμιου δυναμικού σε “γλυκό νερό” (fresh water)’ {Σ8}.

6. Δεν υπήρχε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και ο κυβερνοχώρος (cyberspace).
7. Το Διάστημα και οι εφαρμογές της διαστημικής τεχνολογίας, π.χ. οι τεχνητοί δορυφόροι, ήσαν ανύπαρκτες.
8. Η Πυρηνική τεχνολογία και οι εφαρμογές της ήσαν εντελώς άγνωστες.
9. Σήμερα η Κεντρική Γη του Mackinder επισκοπείται, διασκοπείται και προσβάλλεται από αέρος και διαστήματος, δεν είναι πλέον μία άγνωστη, απρόσβατη και απρόσβλητη περιοχή.
Επιπλέον η ιδία αυτή Κεντρική Γη έχει διαμοιρασθή σε πλήθος κρατών. Μερικά από αυτά είναι σημαντικά, π.χ. η Ουκρανία και το Καζακστάν.
Η Geopolitik ήτο μία Γεωπολιτική κυρίως μεταξύ της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ρωσσίας. Επιπλέον ελαμβάνοντο υπ’ όψιν η Σκανδιναυία, τα Βαλκάνια, η Παλαιστίνη, οι χώρες του δρόμου της μετάξης, η Νότιος Κίνα, η Ινδία (ως τμήμα της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας) και η Ιαπωνία.

Αι Ηνωμέναι Πολιτείαι εθεωρούντο ως δευτερεύουσα παρουσία.
Από τις θάλασσες εμελετώντο κυρίως τα πλησίον της Ευρώπης τμήματα του Ατλαντικού Ωκεανού, του Αρκτικού Ωκεανού, η Μεσόγειος θάλασσα, η Μαύρη θάλασσα και ο Ινδικός Ωκεανός.
Αποτέλεσμα αυτής της Γεωπολιτικής αναλύσεως των θαλασσών ήταν η αντίστοιχη Ναυτική Στρατηγική για τις Ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις.
Ήταν η εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και των “Dreadnought”’ {Σ9}.
Δέσμια αυτής της Γεωπολιτικής σκέψεως η Γερμανία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ουδέποτε εναυπήγησε αεροπλανοφόρα.
Αλλά οι πόλεμοι δεν κερδίζονται με “πειρατικά” θωρηκτά της τσέπης και υποβρύχια. Όταν αντελήφθη το μέγα λάθος της ήτο πολύ αργά.
Ως ένα τελικό σχόλιο επί της Γεωπολιτικής της περιόδου 1897 -1945 αναφέρεται ότι όλα ανεξαιρέτως τα στοιχεία της ήσαν αρνητικά εν σχέσει με την πραγματικότητα και τις ανάγκες οι οποίες παρουσιάζονται από τον 21ο αιώνα και μετά. Στοιχεία τα οποία ήσαν τελείως άγνωστα εκείνη την περίοδο, είναι τα θεμελιώδη και τελείως απαραίτητα σήμερα.

2. Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ (1945 - 2006)
2.1. Η περίοδος του “Ψυχρού πολέμου”, 1945- 1991
Την περίοδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Γεωπολιτική απαξιούται τελείως διότι θεωρείται ως η αιτία των μυρίων κακών τα οποία αντιμετώπισε η ανθρωπότης μεταξύ των ετών 1939- 1945. Άποψις κατά βάσιν λανθασμένη διότι η Γεωπολιτική ήτο και είναι επιστήμη και οι επιστήμες δεν απαξιούνται. Αυτό το οποίο έφερε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήτο η διαστρέβλωσις της Γεωπολιτικής επιστήμης από την ναζιστική Γερμανία. Επί της ουσίας, πρώτον, η χιτλερική Γερμανία έθεσε την Geopolitik εις την υπηρεσία του κράτους και δεύτερον, εχρησιμοποίησε τα πορίσματα της Γεωπολιτικής επιστήμης για την έναρξη και την συντήρηση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου {Σ10}.

Κατά την περίοδο 1945 -1991 δύο υπερδυνάμεις αναδύονται:
Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (HΠΑ) και η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ε.Σ.Σ.Δ.). Η Ε.Σ.ΣΔ. προσπαθεί να επιβληθή των Η.Π Α και να δημιουργήσει μία νέα Γεωπολιτική κατάσταση εις την υδρόγειο με επικάλυψη ένα πολιτικοοικονομικό σύστημα (κομμουνισμός).
Προς τούτο αφ’ ενός μεν αναπτύσσει “κλώνους” (Κούβα, Λιβύη, Β. Κορέα) και αφ’ ετέρου μέσω των στόλων της προσπαθεί να ελέγξει τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Το θέμα καθίσταται πλέον πολύπλοκο καθόσον εμφανίζονται εις την διεθνή σκηνή επτά τελείως νέοι παράγοντες, οι εξής:
1. Η τεράστια αύξησις του παγκοσμίου πληθυσμού’ {Σ6}, {Σ11}.
2. Το πρόβλημα του νερού.
3. Το Πετρέλαιο (ενεργειακός παράγων).
4. 0 Ισλαμικός φονταμενταλισμός (θρησκευτικός παράγων).
5.0 Ηλεκτρονικός Υπολογιστής και οι εφαρμογές του.
6. Η Διαστημική Τεχνολογία και οι εφαρμογές της.
7. Τα Πυρηνικά και τα θερμοπυρηνικά όπλα.

Ο κάθε ένας από αυτούς τους παράγοντες είχε, έχει και θα έχει τεράστια βαρύτητα για την ανθρωπότητα. Το ειδικό «Γεωπολιτικό» τους βάρος είναι κολοσσιαίο!
Εις την προσπάθειά της για τον έλεγχο των θαλασσίων οδών η ΕΣΣΔ απέτυχε τελείως (Σ12}. Το λάθος της ήταν ότι προκάλεσε τις HΠΑ εις τους ωκεανούς, ενώ όπως απεδείχθη μετά, δεν γνώριζε να ναυπηγεί αεροπλανοφόρα.
Έριψε λοιπόν το βάρος της εις τα υποβρύχια όπως ακριβώς και η Γερμανία προ 25 περίπου χρόνων.
Όμως, το διαφορετικό σημείο ήταν ότι την νέα αυτή εποχή τα υποβρύχια ήσαν πυρηνοκίνητα. Άρα τα κόστη κατασκευής, ασφαλείας, συντηρήσεως και ανεφοδιασμού σε πυρηνικό καύσιμο ήσαν τεράστια και η ΕΣΣΔ δεν άντεχε να τα αντιμετωπίσει σε βάθος χρόνου.
Επεχείρησε επί σειρά ετών να προκαλεί και να αντιμάχεται τις HΠΑ εις τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό χωρίς ούτε ένα αεροπλανοφόρο και χωρίς ναυτικές βάσεις εις την Ισλανδία. Είχε στηρίξει όλες τις ελπίδες της εις τα υποβρύχια.
Ανεκπλήρωτες ελπίδες. Ο “πόλεμος” του Βορείου Ατλαντικού εχάθη.
Ο ναυτικός πόλεμος εχάθη για την ΕΣΣΔ και εις την Μεσόγειο θάλασσα. Ο απόλυτος ναυτικός έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου ήτο κεφαλαιώδους σημασίας για τον έλεγχο του Σουέζ και της Παλαιστίνης και η ΕΣΣΔ έκαμε τα πάντα για να εκδιώξει τον Αμερικανικό στόλο αλλά και του Βρεταννούς.

Πρέπει να τονισθή ότι ένας άλλος βασικός λόγος της αδυναμίας της Σοβιετικής Ενώσεως να αντιπαραταχθή τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν και η αδυναμία της να εκμεταλλευθή από πλευράς ενεργείας και πρώτων υλών την Σιβηρία. Πρώτον, διότι δεν διέθετε τον απαιτούμενο αριθμό μηχανικών διαφόρων ειδικοτήτων, δεύτερον, διότι δεν διέθετε την απαιτουμένη και άκρως εξειδικευμένη τεχνολογία και τρίτον λόγω της μη υπάρξεως υποδομής συγκοινωνιακών έργων. Το μόνο σοβαρό και αξιόλογο έργο ήτο ο υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος (η κατασκευή του άρχισε το 1891 και η βασική γραμμή του επερατώθη το 1916). Το δυναμικό του έργου όμως δεν ήτο επαρκές για να υποστηρίξει από μόνο του την βιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη ολοκλήρου της Σιβηρίας.
Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ενέργεια και κρίσεις αρχίζουν να παρουσιάζονται και το Ισλάμ αλλάζει από θρησκεία εις ένα σύνθετο θρησκευτικό-εθνικιστικό-πολιτικό παγκόσμιο κίνημα με σκοπό την καθολική αλλαγή της εικόνος του πλανήτη.

Η Γεωπολιτική άρχισε να αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία και άρχισε να εξειδικεύεται (π.χ. Γεωπολιτική των υδάτων, Γεωπολιτική του πετρελαίου, Γεωστρατηγική σημασία της Πολωνίας).
Το έτος 1972 συμβαίνει ένα αξιομνημόνευτο γεγονός. Η επίσημη επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον (Richard Nixon) εις την Κίνα (China) όπου εσυναντήθη με τον πρόεδρο Μάο (Mao). Η κίνησις αυτή δεν ήτο τυχαία εκ μέρους των Αμερικανών. Η κυβέρνησις Νίξον απεφάσισε μία στροφή και θεαματική βελτίωση των Αμερικανοκινεζικών σχέσεων με σκοπό να κερδίσει ένα σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα επί της Σοβιετικής Ενώσεως εις τα πλαίσια της συγκρούσεως των. Εις την όλη προσπάθεια σημαντική ήτο η συμμετοχή του Χένρυ Κίσσιντζερ (Henry Kissinger). Ο τελευταίος, ως υπουργός εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, εβοήθησε σημαντικά εις την ανάπτυξη νέων πολιτικών και επανέφερε εν ισχύ την Γεωπολιτική εις την διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.Έδωσε μάλιστα και μία επεξήγηση όταν εδήλωσε ότι: “με τον όρο γεωπολιτικός, εννοώ ένα τρόπο ο οποίος να εστιάζεται προς την (γεωπολιτική) ισορροπία” (“by geopolitical, I mean an approach that pays attention to the requirements of equilibrium”).

Εις την Ευρώπη η επιστροφή της Γεωπολιτικής σηματοδοτείται με την έκδοση του περιοδικού “Herodote” από τον Yves Lacoste το 1976. Ο Yves Lacoste (όπως και η σχολή των Γάλλων γεωγράφων) παρ’ ότι ανεγνώριζε το έργο του Friedrich Ratzel εδήλωνε απερίφραστα ότι η Γεωπολιτική την οποία υπεστήριζε το περιοδικό του δεν είχε σχέση με την χιτλερική σημασία (concept hitlerien) της Γεωπολιτικής. Αποστολή του περιοδικού ήτο η χρήσις της Γεωπολιτικής ως εργαλείου για την διερεύνηση και αντιμετώπιση διεθνών θεμάτων.
Η αναγεννηθείσα Γεωπολιτική επονομάζεται από την Γαλλική “Geopolitique”

Επιγραμματικά,
Ο Ψυχρός Πόλεμος (1945 - 1991) ήτο ένας Παγκόσμιος Γεωπολιτικός Πόλεμος (Global Geopolitical Warfare) ιιεταξύ των δύο υπερδυνάμεων με έπαθλο την κυριαρχία της υδρογείου. Η Ε.ΣΔ.Δ. ηττήθη και διελύθη το 1991. Η επικράτησις των Ηνωμένων Πολιτειών είναι πλέον το οριστικό γεγονός.

2.2. Η Γεωπολιτική μετά το 1991
Εν συνδυασμώ με τους ανωτέρω μνημονευθέντες επτά νέους παράγοντες η Γεωπολιτική προσπαθεί να ισορροπήσει, να προσαρμοσθή και να διδάξει μέσα εις τον 21ο αιώνα. Δίδονται ποικίλοι ορισμοί αυτής της επιστήμης και δημιουργούνται διάφορες Γεωπολιτικές σχολές.
Παρατίθενται κατωτέρω μερικοί ορισμοί της Γεωπολιτικής επιστήμης.
Οι διατυπώσαντες τον ορισμό Γεωπολιτικοί επιστήμονες ανήκουν, είτε εις την Geopolitik, είτε εις την Geopolitique:
– Γεωπολιτική είναι μία συνδυαστική μελέτη της ανθρωπογεωγραφίας και της εφηρμοσμένης πολιτικής επιστήμης (Ε A.Walsh)
- Η Γεωπολιτική μπορεί να θεωρηθή ως μία συντετμημένη ονομασία της Πολιτικής Γεωγραφίας (G.T.Renner)

- Γεωπολιτική είναι η μελέτη της πολιτικής δραστηριότητος εις τον φυσικό χώρο” η Πολιτική Γεωγραφία είναι η μελέτη της κατανομής των κρατών εις την επιφάνεια της Γης καθώς και των συνθηκών μέσα στις οποίες λειτουργούν (General Karl Haushofer)
- Γεωπολιτική είναι η μελέτη των διεθνών σχέσεων από μία γεωγραφική οπτική (Geoffrey Parker)
- Γεωπολιτική είναι η μελέτη των βασικώτερων χαρακτηριστικών της κατάστασης και των πόρων μιας χώρας με σκοπό τον καθορισμό της θέσης της στην Παγκόσμια Πολιτική (Griffith Taylor).

Εμφανίζονται ως κλάδοι της Γεωπολιτικής η Τυπική Γεωπολιτική (Formal Geopolitics), η Εκλαϊκευμένη Γεωπολιτική (Popular Geopolitics) και η Κριτική Γεωπολιτική (Critical Geopolitics). Ως επιστημονικός κλάδος η Κριτική Γεωπολιτική προσπαθεί να παίξει τον ρόλο του γεφυροποιού μεταξύ της Γεωγραφίας και των Διεθνών Σχέσεων. Ριζικά αντίθετος της Κλασσικής Γεωπολιτικής η Κριτική Γεωπολιτική διδάσκει ότι η Γεωπολιτική είναι μία πολύπλοκος σύνθεσις από αντιπαραθέσεις και προβληματικές πρακτικές παρά μία συμπαγής και ουδέτερη επιστήμη.

2.3. Η αναγκαιότης ενός νέου ορισμού και οι απαιτήσεις του
Από την προηγηθείσα ιστορική αναδρομή και ανάλυση προκύπτουν τα εξής:
1. Η Γεωπολιτική Επιστήμη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έννοια του κράτους, της λειτουργίας του και της εννοίας της εδαφοκυριαρχίας του (territoriality).
2. Όλες οι παλαιές Γεωπολιτικές σχολές δεν μπόρεσαν να δώσουν έναν σαφή ορισμό της Γεωπολιτικής αλλά υπάρχει μία ποικιλία ορισμών και μία ποικιλία επεξηγηματικών φράσεων. Επιπλέον παρατηρείται ότι υπάρχει και μία ισχυρά εξάρτησις, σχεδόν ταύτησις, της Γεωπολιτικής από άλλους επιστημονικούς κλάδους (Πολιτική Γεωγραφία, Πολιτική επιστήμη, Διεθνείς σχέσεις, κ.ά.). Ενίοτε η εξάρτησις είναι τόσον ισχυρά ώστε οι κλάδοι αυτοί χρησιμοποιούνται, είτε για να ορίσουν, είτε για να προσδιορίσουν την Γεωπολιτική επιστήμη.
3. Οι δοθέντες κατά καιρούς ορισμοί και οι δημοσιευθείσες αναλύσεις σε πολλές περιπτώσεις αλληλοσυγκρούονται.
Σκοπός είναι να δοθή ένας σαφής και απλός ορισμός της Γεωπολιτικής επιστήμης υπό την ρητή προϋπόθεση ότι δεν θα εξαρτάται ο ορισμός αυτός από άλλες επιστήμες. Απαιτείται, δηλαδή, η Γεωπολιτική επιστήμη να ορίζεται ανεξαρτήτως από οποιονδήποτε άλλο επιστημονικό κλάδο.
Η έννοια της “δομικής λίθου” επί της οποίας θα εδράζεται ο όλος ορισμός πρέπει προσεκτικά να τοποθετηθή καθόσον η έννοια του κράτους ως “δομικής λίθου” είναι πεπαλαιωμένη.
Τα αμέσως προλεχθέντα τίθενται υπό την μορφή τριών απαιτήσεων οι οποίες πρέπει να εκπληρούνται από τον νέο ορισμό της Γεωπολιτικής.
Απαίτησις 1η
Τόσον εις την Geopolitik όσον και εις την Geopolitique η έννοια του κράτους είναι θεμελιώδης. Όμως, τα κράτη είναι τεχνητά κατασκευάσματα των ανθρώπων. Απαιτείται συνεπώς ο ορισμός καί η εφαρμογή μιας νέας Γεωπολιτικής η οποία δεν θα είναι συνδεδεμένη με την τεχνητή κατασκευή και τα βραχύχρονα συμφέροντα των κρατών. Χρειαζόμαστε μία Γεωπολιτική θεμελιωμένη σε μία δομική μονάδα την οποία η ιδία η Φύσις υπαγορεύει και όχι τα μικροσυμφέροντα και οι σχεδιασμοί των ανθρώπων. Χρειαζόμαστε μία Γεωπολιτική θεμελιωμένη σε βράχο και όχι στην άμμο!

Απαίτησις 2η
Η δομική μονάδα επί της οποίας θα θεμελιούται η Γεωπολιτική θα πρέπει οπωσδήποτε να προνοεί για την αντιμετώπιση των δύο θεμελιωδών αναγκών του ανθρώπου και του πολιτισμού, δηλαδή του νερού και της ενεργείας. Χρειαζόμαστε το νερό! Για τον απρόσκοπτο εφοδιασμό των ανθρώπων σε νερό απαιτείται η στενή συνεργασία τριών παραγόντων:
1. Γεωλογική έρευνα.
2. Μαθηματική διαχείρησις και βελτιστοποίησις της χρήσεως των αποθεμάτων νερού ανά τον πλανήτη, είτε αυτό είναι ως υπόγεια ύδατα, είτε ως αιώνιοι πάγοι της Ανταρκτικής.

3. Κεντρική εξουσία για την εφαρμογή ορθής πολιτικής και εκμεταλλεύσεως. Το κράτος δεν είναι επαρκές ως έννοια και ως πρακτική για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος. Αυτό διότι, είτε τα όρια των υπογείων αποθεμάτων νερού δεν συμπίπτουν με τα όρια των κρατών, είτε διότι η λεκάνη απορροής ενός ποταμού δεν ανήκει μόνο εις ένα κράτος αλλά διασχίζει τα σύνορα μεταξύ δύο κρατών ή διασχίζει τα σύνορα πολλών κρατών (π.χ. ο Νείλος Ποταμός, ο Τίγρης Ποταμός, ο Ευφράτης Ποταμός). Η Ανταρκτική με το μέγιστο μέρος των παγκοσμίων αποθεμάτων γλυκού νερού είναι υπό διεθνή επιτήρηση έως το έτος 2048!
Απαιτείται ενέργεια! Φθηνή και επαρκής. Το θέμα της επάρκειας ενεργείας ως προς τον χρόνο (χρονικό βάθος) δεν θίγεται πουθενά εις την Γεωπολιτική βιβλιογραφία. Όλοι οι αναλυτές λαμβάνουν ως δεδομένο ότι η ενέργεια θα υπάρχει όπως και σήμερα και αυτό παρά τις πετρελαιϊκές κρίσεις. Όμως, οι γεωλόγοι και οι μηχανικοί πετρελαίου μας προειδοποιούν σαφώς ότι τα παρόντα αποθέματα επαρκούν για τα 40 περίπου προσεχή έτη {Β4}.

Το πρόβλημα της ενεργειακής αυτοδυναμίας για ένα σοβαρό βάθος χρόνου είναι δυνατόν να επιλυθή μέσω της χρήσεως των ταχέων πυρηνικών αντιδραστήρων (fast breeder reactors) και της ηλιακής ενεργείας (solar energy) όπου και όταν η χρησιμοποίησις της είναι δυνατή {Β4}.
Απαίτησις 3η
Το γνωστικό αντικείμενο με το οποίο ασχολείται η Γεωπολιτική πρέπει να ορίζεται επακριβώς ούτως ώστε να δίδεται η ευχέρεια να ορισθή η Γεωπολιτική ως επιστήμη.
3. Ο ΝΕΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
3.1. Ορισμός.
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι η επιστήμη η οποία μελετά σχέσεις ή διεργασίες μεταξύ των Γεωπολιτικών Πλακών.
Παρατήρησις 1η. Ο ορισμός προϋποθέτει μόνο και μόνο ως γνωστό τον ορισμό της Γεωπολιτικής Πλάκας. Ο ορισμός αυτός παρατίθεται αμέσως κατωτέρω:
Μία Γεωπολιτική Πλάκα είναι μία γεωγραφική έκταση αυτάρκης και αυτόνομη σε νερό και ενέργεια {Β5}.

Παρατήρησις 2η. Ως εκ των απαιτήσεων του και της κατασκευής του ο δοθείς ορισμός της Γεωπολιτικής είναι τελείως νέος και διαφορετικός από κάθε προηγούμενο. Η νέα Γεωπολιτική η οποία ορίζεται δι’ αυτού ονομάζεται “Γεωπολιτική 21”. Η Γεωπολιτική 21 είναι η Γεωπολιτική των Γεωπολιτικών Πλακών.
Παρατήρησις 3η. Είναι δυνατόν να λεχθή ότι όταν μελετόνται οι σχέσεις μεταξύ δύο ή περισσοτέρων γεωπολιτικών πλακών τότε έχομε Στατική Γεωπολιτική’ ενώ όταν μελετόνται διεργασίες ομιλούμε για Δυναμική Γεωπολιτική.
Παρατήρησις 4η. Η Γεωπολιτική 21 εδράζεται επί της εννοίας της Γεωπολιτικής Πλάκας και έχει ως γνωστικό αντικείμενο την μελέτη των σχέσεων ή των διεργασιών μεταξύ των.
Εκπληρούται η απαίτησις 2. Αυτό διότι ως εκ της κατασκευής της η Γεωπολιτική Πλάκα είναι αυτάρκης και αυτόνομος σε νερό και ενέργεια.

Εκπληρούται η απαίτησις 3. Διότι η Γεωπολιτική Πλάκα ορίζεται επακριβώς και είναι η δομική λίθος της όλης αναλύσεως. Αι σχέσεις και αι διεργασίαι μεταξύ των Γεωπολιτικών Πλακών είναι το γνωστικό αντικείμενο της Γεωπολιτικής 21.
Παρατήρησις 5η Η Γεωπολιτική 21 (Geopolitics 21) ορίζεται ως μία επιστήμη μελέτης σχέσεων και διεργασιών. Η Κυβερνητική (Cybernetics) είναι η επιστήμη η οποία έχει ως αντικείμενο την μελέτη των σχέσεων μεταξύ των διαφόρων στοιχείων ενός δεδομένου συστήματος (και όχι αυτών καθ’ εαυτών των στοιχείων του) (Β6). Οι σχέσεις αυτές περιλαμβάνουν αφ’ ενός μεν μεταφορά πληροφοριών μεταξύ των στοιχείων του συστήματος και αφ’ ετέρου επανατροφοδότηση (feedback). Τα ερωτήματα λοιπόν είναι δύο:
1. Ποία η σχέσις μεταξύ Γεωπολιτικής 21 και Κυβερνητικής;
2. Μαθηματικοποιείται η Γεωπολιτική 21;
3.2. Σχόλια επί του ορισμού

Σχόλιο 1. Σήμερα, το έτος 2006, υπάρχουν εις την υδρόγειο ακριβώς 267 διοικητικές κοινότητες. Ως “διοικητική κοινότης” νοείται ένα ολόκληρο κράτος, μία κτήσις ή μία αυτόνομος επαρχία. Εις την ουσία δηλαδή έχουμε σήμερα ένα “παγκόσμιο μωσαϊκό” κρατών, κτήσεων και αυτονόμων επαρχιών.
Η Γη είναι πολύ μικρή για να αντέχει ένα τόσο μεγάλο αριθμό κρατών.
Από αυτό προκύπτουν τα συνοριακά προβλήματα μεταξύ δύο κρατών, η έλλειψις ενεργείας από ένα κράτος, η έλλειψις πρώτων υλών από ένα άλλο, ο τεράστιος αναλφαβητισμός μεταξύ των πληθυσμών, η προστασία του περιβάλλοντος, κ.τ.λ.
Εκ διαμέτρου, είναι πολύ μεγάλη και τελείως ανομοιόμορφη για να θεωρηθή μία και μόνη Παγκόσμιος Κυβέρνησις.

Η Γεωπολιτική Πλάκα έρχεται ως έννοια και ως πρακτική να επιλύσει το πρόβλημα αυτό. Η επιφάνεια του πλανήτη διαιρείται σε ένα μικρό σχετικά αριθμό Γεωπολιτικών Πλακών τα όρια των οποίων σαφώς καθορίζονται από την Φύση. Φυσικοί σχηματισμοί (ωκεανοί, θάλασσες, μεγάλοι ποταμοί, οροσειρές) και αποθέματα ύδατος αποτελούν τα κριτήρια για την οριοθέτηση {Σ13}, {Σ14}, {Σ15};
Άρα τα όρια μεταξύ των Γεωπολιτικών Πλακών τα έχει θέσει η ιδία η Φύσις μέσω των από εκατομμυρίων ετών γεωμορφολογικών διεργασιών της και είναι σαφέστατα {Β7}.
Η απαιτουμένη ενέργεια εξασφαλίζεται μέσω των ταχέων πυρηνικών αντιδραστήρων (fast breeder reactors) και της ηλιακής ενεργείας (solar energy).
Η Γεωπολιτική 21 είναι το αναπόφευκτο παιχνίδι το οποίο παίζεται μεταξύ των Γεωπολιτικών Πλακών {Σ 16}.
Εκπληρούται η απαίτησις 1
Τούτο διότι η ιδία η Φύσις έχει θέσει τα όρια μεταξύ των Γεωπολιτικών Πλακών. Αφού τεθούν τα όρια αυτά η Γεωγραφία των κρατών δεν έχει πλέον κανένα λόγο. Τα όρια είναι δεδομένα για να παραμείνουν εκεί.

Σχόλιο 2. Εις την Κλασσική Γεωπολιτική τα όρια μεταξύ των κρατών είναι μεταβλητά και πρόσκαιρα. Τα όρια αυτά είναι ανθρώπινα και υποκειμενικά. Είναι όρια τα οποία έχει απαιτήσει η κατά καιρούς σκοπιμότης, τα κατά καιρούς συμφέροντα ή ένα σωρό άλλοι παράγοντες. Επί παραδείγματι αναφέρονται η τέως Γιουγκοσλαυία και ο διαμελισμός της σε 6 (!) ανεξάρτητα κράτη και 2 (!) αυτόνομες περιοχές, ο διαχωρισμός Πακιστάν (Pakistan) και Μπανγκλαντές (Bangladesh) και η χάραξη των συνόρων μεταξύ Κίνας (China) και Ινδίας (India). Γενικότερα, η Γεωγραφία. Η χάραξη των συνόρων επηρέασαν και επηρεάζουν αποφασιστικά τις σχέσεις μεταξύ των κρατών.
Επί τη βάσει των Γεωπολιτικών Πλακών ο χωρισμός της Γης σε ανεξάρτητες οντότητες γίνεται αντικειμενικός. Τα όρια μεταξύ αυτών είναι μόνιμα.
Η Γεωγραφία βεβαίως εξακολουθεί να υπάρχει και να επηρεάζει. Όμως, λόγω της εκτάσεως μιας γεωπολιτικής πλάκας αποτελεί παράγοντα που επηρεάζει την εσωτερική πολιτική της μιας συγκεκριμένης πλάκας, παρά τις σχέσεις μεταξύ πλακών. Ο ρόλος της Γεωγραφίας πλέον είναι “εσωτερικός” και αφορά την κάθε πλάκα ξεχωριστά (Σ17).
Αι σήμερον ταλανίζουσαι την διεθνή πολιτική γεωγραφικές διαφορές των κρατών παύουν να υπάρχουν και μεταπίπτουν εις το ζήτημα της εκμεταλλεύσεως του ανάγλυφου επ’ ωφελεία της Οικονομίας.

Επί παραδείγματι, εάν θεωρήσουμε την Ευρωπαϊκή Γεωπολιτική Πλάκα παρατηρείται ότι οι διαφορές οι οποίες υπάρχουν μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών αυτομάτως εξαλείφονται καθόσον όλα ανεξαιρέτως ανήκουν εις την αυτή Γεωπολιτική Πλάκα.
Μία λίαν πρώιμη μορφή της Ευρωπαϊκής Γεωπολιτικής Πλάκας αποτελεί η Ευρωπαϊκή Ένωσις (με την πρόσθετη παρατήρηση ότι χώρες Ανατολικά του Αιγαίου Πελάγους ανήκουν εις την Γεωπολιτική Πλάκα της Μέσης Ανατο λής).
Σχόλιο 3. Εις την Κλασσική Γεωπολιτική η Γεωγραφία επιβάλλει τις αρχές της και καθοδηγεί τον άνθρωπο’. Η Πολιτική Γεωγραφία “θεοποιείται”. Η χρήσις των Γεωπολιτικών Πλακών δεν καθιστά τον ΑΝΘΡΩΠΟ ακόλουθο της Γεωγραφίας του κράτους και πειθήνιο όργανο της όπως τον ήθελε ο Ratzel.
Εις την Γεωπολιτική 21, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ και η ευημερία του είναι εις το επίκεντρο κάθε δραστηριότητος. Η Γεωγραφία είναι εις την υπηρεσία του!
Σχόλιο 4. Εις την παρούσα μελέτη δεν αναφέρεται καθόλου η έννοια “έθνος”.
Αυτό γίνεται διότι η έννοια “έθνος” είναι μία πολιτιστική και εθνική οντότητα.
Αντιθέτως, ο όρος “κράτος” είναι αποκλειστικά μία γεωπολιτική οντότητα.
Εν κατακλείδι
Ο όρος κράτος αντικαθίσταται από τον όρο Γεωπολιτική Πλάκα 3.
Η Γεωπολιτική 21 είναι η επιστήμη η οποία ασχολείται με την αρμονική λειτουργία των Γεωπολιτικών πλακών.
Είναι μία αυθύπαρκτη και αυτονομουμένη επιστήμη.
Ο χαρακτήρας της είναι παγκόσμιος και περιεκτικός, όχι τοπικός.
Η Γεωπολιτική 21 έχει ως μοναδικό καθήκον της να υπηρετεί τον ΑΝΘΡΩΠΟ!

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
{Σ1} Ο όρος “Γεωπολιτική” έχει Ελληνικές ρίζες. Συντίθεται από την λέξη “Γαία” (Γη) και την λέξη “Πόλις” (Πόλη).
Η λέξη “Γαία” σημαίνει την αρχαιότατη κατοικία των ανθρώπων.
Η λέξη “Πόλις” σήμαιινε την “πόλη-κράτος” της Ελληνικής αρχαιότητος.
Εκφράζει λοιπόν την εξουσία, τον έλεγχο και την τάξη την οποία ο άνθρωπος επιβάλλει εις την κατοικία του.
Οδηγούμεθα λοιπόν εις την από κοινού μελέτη του Χώρου (Γεωγραφία) και του Κράτους (= Εξουσία + Έλεγχος + Τάξις).

{Σ2} Όροι χρησιμοποιηθέντες από τον Rudolf Kjellen:
Reich = Κράτος. Χρησιμοποιείται ως η επαλληλία των εννοιών του ζωτικού χώρου και της στρατηγικής μορφής του κράτους.
Volk = Λαός’ αλλά από τον Kjellen χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει την φυλετική διάσταση του κράτους.
Haushalt, εκφράζει μία απαίτηση για αυτάρκεια και ανεξαρτησία του πολίτου βασισμένη εις την κτηματική περιουσία, ως μία αντίδραση κατά των βίαιων μεταβολών εις τα διεθνή χρηματιστήρια.
Gesellschaft, αποδίδει την πολιτικοκοινωνική πλευρά της οργανώσεως του κράτους.
Regiemng, ο όρος αυτός εννοεί την μορφή αυτή της διακυβερνήσεως μιας χώρας της οποίας οι κρατικές υπηρεσίες και οι ένοπλες δυνάμεις συμβάλλουν εις την ομαλή διαβίωση και συμβίωση των πολιτών.
Topopolitik, ο όρος αυτός αναφέρεται εις τον τρόπο με τον οποίο η εδαφική επικράτεια ενός κράτους διαμορφώνει την συμπεριφορά του.
Physiopolitik, ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να δηλώσει την πολιτική εν σχέσει με την θέση ενός κράτους.
Morphopolitik, με τον όρο αυτό εννοείται ο τρόπος με τον οποίο η μορφή ενός κράτους επηρεάζει την συμπεριφορά του.

{Σ3} Αμέσως μετά την λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο ίδιος ο Mackinder ετροποποίησε τον “Μοχλό” προσθέτοντας μερικές περιοχές (κυρίως προς την πλευρά της Ευρώπης) και τον μετονόμασε σε “Κεντρική Γη” (Heartland). Επεκράτησε η ονομασία η μετά την αλλαγή.

{Σ4} Η Ιστορία διδάσκει ότι η επιστήμη της Γεωγραφίας διεδραμάτισε και διαδραματίζει θεμελιώδη και αποφασιστικό ρόλο, είτε για την διαμόρφωση αντιλήψεων, είτε για την χάραξη εθνικών και κρατικών πολιτικών.
Ο εξέχων Γεωγράφος και Μαθηματικός της αρχαιότητος Ερατοσθένης υπεστήριζε ότι η Ελλάς ήτο εις το κέντρο της οικουμένης (η λέξις οικουμένη εις την αρχαία Ελληνική γλώσσα εννοούσε ολόκληρο την τότε γνωστή Γη την κατοικουμένη από ανθρώπους) διότι ήτο το σημείο εις το οποίο συναντώνται τρεις ήπειροι. Με τον τρόπο αυτό εχρησιμοποιούσε γεωγραφικές γνώσεις για να επιχειρηματολογεί και για να εξηγήσει την πρωτοκαθεδρία της Ελλάδος στον αρχαίο κόσμο.
Ο Άγγλος γεωγράφος και διπλωμάτης Sir Halford John Mackinder δια της χρήσεως γεωγραφικών στοιχείων και χαρτών υπεστήριζε ότι οι Βρεταννικές νήσοι ήσαν εις το κέντρο του (χερσαίου) ημισφαιρίου του κόσμου. Υποστηρίζοντας έτσι, ως διπλωμάτης που ήταν, την πρωτοκαθεδρία της Βραταννικής Αυτοκρατορίας.
Ο Γερμανός Στρατηγός Karl Haushofer βασιζόμενος σε γεωγραφικά στοιχεία εκατασκεύασε ένα χάρτη εις τον οποίο η Μεγάλη Βρεταννία απεικονίζεται σαν ένα τεράστιο χταπόδι το οποίο έχει αγκαλιάσει θανάσιμα όλη την υδρόγειο. Ο χάρτης αυτός εχρησιμοποιήθη ποικιλοτρόπως για την μεθόδευση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από την ναζιστική προπαγάνδα.
Ο μεσιμβρινός κύκλος ο διερχόμενος από το αστεροσκοπείο Greenwhich ορίσθη ως ο μεσημβρινός κύκλος 0° 0’ 0” το έτος 1884. Η Βρεταννική Αυτοκρατορία ήταν την περίοδο εκείνη εις το μέγιστο της ισχύος της και η παγκόσμιος ναυτιλία εξηρτάτο από την επιλογή αυτή.

{Σ5} Karl Haushofer, Γερμανός Στρατηγός, διπλωμάτης και διευθυντής του περιωνύμου Ινστιτούτου εις το Μόναχο. Ήταν ο γεωπολιτικός νους ο μεθοδεύσας τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Barbarossa, κωδική ονομασία της επιθέσεως της ναζιστικής Γερμανίας εναντίον της κομμουνιστικής Ρωσσίας.

{Σ6} Ολική Επιφάνεια της Γης = 510,065,600 km2
Ολική Επιφάνεια της ξηράς =148,939,100 km2 (29.2% του ολικού)
Πληθυσμός της Γης το έτος 1900 = 1,650,000,000 κάτοικοι
Πληθυσμός της Γης το έτος 2006 = 6,500,000,000 κάτοικοι
Πληθυσμός της Γης το έτος 2013 = 7,000,000,000 κάτοικοι (εκτίμησις)
Πληθυσμός της Γης το έτος 2050 = 9,100,000,000 κάτοικοι (εκτίμησις)
Κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ξηράς το 1900 = 11.08
Κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ξηράς το 2006 = 43.64
Κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ξηράς το 2013 = 46.99
Κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ξηράς το 2050 = 61.09
43.64=3.94x11.08 46.99 = 4.24x11.08 61.09=5.51x11.08
Απλή παρατήρησις δείχνει ότι ο πληθυσμός της Γης έχει σχεδόν τετραπλασιασθή εντός ενός αιώνος. Η τάσις είναι αύξουσα. αναμένεται επομένως μία συνεχής αύξηση του παγκοσμίου πληθυσμού. Υπάρχει αντίστοιχος αύξησις της ανάγκης τροφής και πρώτων υλών. Οι ανάγκες σε νερό και ενέργεια είναι πολύ μεγαλύτεραι. {Β4}

{Σ7} Το 1919 η Βραταννική Αυτοκρατορία είχε την μεγίστη της έκταση και ισχύ, ήταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία η οποία υπήρξε ποτέ επί της υδρογείου.
Το ίδιο έτος ο Mackinder προσδιόρισε και επεξεργάσθη τον όρο “Κεντρική Γη” (Heartland).
Ο πληθυσμός της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας ήτο 275 εκατομμύρια κάτοικοι.
Η έκτασίς της ήτο 13.7 Χ 106 mi2, δηλαδή 35.469 Χ106 km2.
Η πυκνότης του πληθυσμού ήτο 7.75 κάτοικοι ανά km2. {B4}

{Σ8} Το γλυκό νερό (fresh water) ορίζεται ως το καθαρό νερό με περιεκτικότητα ολιγώτερον του 0.5 μέρη τοις χιλίοις σε διαλελυμένα άλατα.

{Σ9} Dreadnought. Κλάση Βρεταννικών πολεμικών πλοίων του πρώτου της σειράς, ονομαζόμενου “Dreadnought”, καθελκυσθέντοςτο 1906. Τα πλοία είχαν εκτόπισμα 20,000 τόννων και ήταν εξοπλισμένα με 10 πυροβόλα των 12” {Β8}

 {Σ10} Τυπικό παράδειγμα συντηρήσεως του πολέμου ήταν η επιχείρησις “Zitadelle”.
Αντικειμενικός σκοπός των ναζί ήταν η κατάκτησις της Ουκρανίας, δηλαδή του Ευρωπαϊκού τμήματος της Κεντρικής Γης του Mackinder. Ο πόλεμος ήτο η επιχείρησις “Barbarossa”’. Η συντήρηση του πολέμου ήτο η επιχείρησις “Zitadelle”.

{Σ11} Το έτος 1900 ο πληθυσμός των Η. ΠΑ ήτο περίπου 51,000,000 κάτοικοι.
Το έτος 2006 ο πληθυσμός είναι 300,000,000 κάτοικοι. {Β9}

{Σ12} Ο αγώνας της Ε.Σ.Σ.Δ., για την κυριαρχία των ωκεανών ήτο μία προσπάθεια οι ρίζες της οποίας αναζητούνται εις την Γεωπολιτική του Πέτρου Ι της Ρωσσίας. Ο πίνακας του Αλεξάνδρου Μπενουά “Ο Μέγας Πέτρος σκεπτόμενος την ιδέα της οικοδομήσεως της Αγίας Πετρουπόλεως εις την ακτή της Βαλτικής” (Alexandre Benois, Peter the Great Maditating the Idea of Building St. Petersburg at the shore of the Baltic Sea) απεικονίζει μέσω του προβληματισμού του Μεγάλου Πέτρου όλη την σκέψη της ΕΣΣΛ. για την κατάκτηση των ωκεανών.

{Σ13} Ο εκτιμώμενος αριθμός των Γεωπολιτικών Πλακών είναι 14 {Β4}.
Η Ανταρκτική (Antarctica) καταμετρείται ως μία ανεξάρτητη Γεωπολιτική Πλάκα.
Ο αριθμός των κυρίων Τεκτονικών Πλακών (Tectonic Plates) είναι 15.

{Σ14} Η Ευρωπαϊκή Γεωπολιτική Πλάκα (European Geopolitical Plate) ορίζεται ως η κολοσσιαία έκτασις η οποία περικλείεται:
Βορείως, από τον Ατλαντικό Ωκεανό (Atlantic Ocean) και τον Αρκτικό Ωκεανό (Arctic Ocean).
Νοτίως, από την Μεσόγειο θάλασσα (Mediterranean Sea), την Τουρκία (Turkey), την Κασπία θάλασσα (Caspian Sea), το Τουρκμενιστάν (Turkmenistan), το Ουζμπεκιστάν (Uzbekistan) και το Κιρκιστάν (Kyrgyzstan).
Ανατολικώς, από τον ποταμό Ομπ (Ρωσσικά 06b) και την Κίνα (China).
Δυτικώς από τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Το Γιβραλτάρ (Gibraltar), η Μάλτα (Malta), η Κρήτη (Crete), το Αιγαίο Πέλαγος (Aegean Sea), τα Δαρδανέλλια (Dardanelles) και η Μαύρη θάλασσα (Black Sea) ανήκουν εις αυτή. {Β4}

{Σ15} Η Γεωπολιτική Πλάκα της Μέσης Ανατολής (Middle Eastern Geopolitical Plate) ορίζεται ως η αχανής έκτασις η οποία: Βορείως, βρέχεται από την Μαύρη θάλασσα (Black Sea), την Κασπία θάλασσα (Caspian Sea) και συνορεύει με το Καζακστάν (Kazakhstan). Νοτίως, βρέχεται από τον Ινδικό Ωκεανό (Indian Ocean). Ανατολικώς, συνορεύει με τον Ινδό Ποταμό (Indus River) και την Κίνα (China).
Δυτικώς, βρέχεται από το Αιγαίο Πέλαγος (Aegean Sea), την Μεσόγειο θάλασσα (Mediterranean Sea) και την Ερυθρά θάλασσα (Red Sea). {B4}

{Σ16} Ο Μ. Ναπολέων έδωσε ένα αφορισμό σύμφωνα με τον οποίο: “Η πολιτική των κρατών εξαρτάται από την Γεωγραφία τους”.
Εάν ο όρος “πολιτική” ορίζεται να αντιστοιχεί εις τον όρο “Γεωπολιτική”, εάν ο όρος “κράτος” ορίζεται να αντιστοιχεί εις τον όρο “Γεωπολιτική Πλάκα”, εάν ο όρος “Γεωγραφία” ορίζεται να αντιστοιχεί εις το άθροισμα των όρων “γεωγραφική θέσις+αποθέματα νερού + παραγόμενη ενέργεια + πρώτες ύλες”, τότε ο αφορισμός επαναδιατυπούται ως εξής:
Η Γεωπολιτική των Γεωπολιτικών Πλακών εξαρτάται από την Γεωγραφία τους. (ως “Γεωγραφία” νοείται το πρότερον ορισθέν άθροισμα όρων).

{Σ17} Η Κυβερνητική Γεωγραφία ορίζεται ως η Γεωγραφία εκείνη η οποία παρέχει εις την κεντρική κυβέρνηση κάθε γεωγραφικής φύσεως πληροφορία σχετική με την υπ’ όψιν Γεωπολιτική Πλάκα.
Κατά μία άλλη διατύπωση: Η Κυβερνητική Γεωγραφία περιλαμβάνει όλη εκείνη την γεωγραφική γνώση η οποία είναι από χρήσιμη έως απαραίτητη για την διακυβέρνηση μίας Γεωπολιτικής Πλάκας. Ο όρος “Γεωγραφία” δεν περιγράφει και αναλύει μόνο τα στοιχεία επί της επιφανείας της Γης. Επεκτείνεται και περιλαμβάνει το αντίστοιχο τμήμα του εσωτερικού της Γήινης σφαίρας ούτως ώστε να συμπεριλαμβάνονται τα υπόγεια αποθέματα νερού, το υπόγειο ενεργειακό δυναμικό και τα κοιτάσματα πρώτων υλών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

{B1} O’ Loughlin, John. Dictionary of Geopolitics Greenwood Publishing Company.
{B2} Mahan, Alfred Thayer. The Influence of Sea Power upon History. 1660-1783 Little, Brown, and Company, in 1890. Dover Publications, Inc.
{B3} Mahan, Alfred Thayer. The Influence of Sea Power upon the French Revolution and Empire. 1793 -1812 Little, Brown, and Company, in 1892.
{B4} Προσωπικαί σημειώσεις του συγγραφέως.
{Β5} Σκολαρίκης, Ιωάννης. Ο ορισμός της Γεωπολιτικής Πλακός, Εθνικαί Επάλξεις, #63, Αύγουστος- Οκτώβριος 2004.
{Β6} Wiener, Norbert. Cybernetics, or Control and Communication in the Animal and the Μachine MIT Press, in 1948.
{B7} Σ.Σ. Αυγουστίδη, ΓΕΩΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ
(B8) Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό «ΗΛΙΟΥ»
{Β9} U.S. Census Bureau
Παραπομπές
1 Το σύμβολο {Σ1} παραπέμπει εις την σημείωση υπ’ αριθμόν 1. Γενικότερα, το σύμβολο {Σ...} παραπέμπει εις τις σημειώσεις.
2 Το σύμβολο {Β...} παραπέμπει εις την Βιβλιογραφία.
3 Γεωπολιτική Πλάκα Η έντονη πλάγια γραφή με υπογράμμιση σημαίνει λέξη-κλειδί (key word).

πηγή: http://www.seetha.gr/