Οι ΗΠΑ κατασκόπευαν τον Καραμανλή , Γιώργος Δελαστίκ

Στο προσωπικό της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα ανήκε αποδεδειγμένα πλέον ένα τουλάχιστον από τα 14 κινητά τηλέφωνα που είχαν χρησιμοποιηθεί για την υποκλοπή και καταγραφή συνομιλιών τού τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή κατά την περίοδο 2004-2005 μέσω του δικτύου της Βόνταφον. Τα στοιχεία που αποδεικνύουν το γεγονός έχουν συλλεγεί στη διάρκεια της προδικαστικής έρευνας του εισαγγελέα Εφετών, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε προχθές η "Καθημερινή". Η κατεύθυνση την οποία έδωσε στις έρευνες ο εισαγγελέας Εφετών Δ. Δασούλας και η βοήθεια την οποία παρείχαν οι τεχνικοί της ανεξάρτητης αρχής διασφάλισης του απορρήτου των τηλεπικοινωνιών (ΑΔΑΕ) οδήγησαν σε αυτό το πολιτικά εκρηκτικό αποτέλεσμα.

Υπενθυμίζεται ότι το 2006 ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιώργος Βουλγαράκης είχε δώσει μια συνέντευξη - ποταμό, όπου είχε καταστήσει σαφέστατο ότι τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή παρακολουθούσε η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα παρέχοντας και σχετικά σχεδιαγράμματα, χωρίς πάντως ούτε αυτός ούτε οι άλλοι παριστάμενοι υπουργοί (Προκόπης Παυλόπουλος, Θόδωρος Ρουσόπουλος) να αναφέρουν τις λέξεις "αμερικανική πρεσβεία" ή "Αμερικανοί".

Παρόλα αυτά, όμως, η πρώτη δικαστική έρευνα οδήγησε την υπόθεση στο αρχείο το 2008 ελλείψει στοιχείων για τους δράστες, εν μέσω θύελλας πολιτικών διαμαρτυριών.

Ανεξαρτήτως των νομικών πτυχών του σκανδάλου, η κυβέρνηση Καραμανλή κατηγορήθηκε ότι είχε λάβει την πολιτική απόφαση να "κουκουλώσει" την υπόθεση, μην τολμώντας να αποκαλύψει δημοσίως την επαίσχυντη στάση των Αμερικανών, που δεν δίσταζαν να παρακολουθούν προκλητικά τον πρωθυπουργό της χώρας, αλλά και τον τότε διοικητή της ΕΥΠ, τον αρχηγό της αστυνομίας, όλους σχεδόν τους υπουργούς και δεκάδες ή και εκατοντάδες ακόμη Ελληνες που δεν κατείχαν τέτοιου είδους θεσμικά αξιώματα. Δεδομένης δε της εξαιρετικά περίπλοκης από τεχνικής σκοπιάς φύσης του ζητήματος, ήταν προφανές ότι η δικαστική αρχή ελάχιστα πράγματα μπορούσε να κάνει χωρίς την τεχνική συνδρομή υπηρεσιών που υπακούουν σε κυβερνητικές εντολές.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η ίδια η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν αυτή που πήρε την πολιτική απόφαση να συγκαλύψει την υπόθεση πολύμηνης κατασκοπίας εκ μέρους των ΗΠΑ εις βάρος του ίδιου του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.

Στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ανήκει η τιμή της πρόκλησης της ανάσυρσης από το αρχείο της υπόθεσης από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου και την εισαγγελία Εφετών της Αθήνας, όταν προ έτους ζήτησε εγγράφως να συνεχιστεί η δικαστική έρευνα για το κακούργημα της κατασκοπίας. Είναι άγνωστο αν το γεγονός ότι ο τότε πρόεδρος της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας Μιλτιάδης Παπαϊωάννου είναι σήμερα υπουργός Δικαιοσύνης, συνέτεινε σε πιο αποτελεσματική βοήθεια σε τεχνικό επίπεδο εκ μέρους κυβερνητικών υπηρεσιών προς τη δικαστική εξουσία, με αποτέλεσμα τη θεμελίωση της ενοχής της πρεσβείας των ΗΠΑ.

Κατά το ρεπορτάζ της "Καθημερινής", η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ενήμερη για τα αποτελέσματα της δικαστικής έρευνας από την αρχή του καλοκαιριού. Αν όντως αυτό ισχύει, το γεγονός ότι τίποτε δεν έχει δημοσιοποιηθεί έκτοτε από κυβερνητική σκοπιά και μόνο τώρα έρχονται στο φως μέσω διαρροής άγνωστης σε μας προέλευσης, μάλλον υποδηλώνει διαπάλη στους κόλπους της κυβέρνησης Παπανδρέου γύρω από το αν έπρεπε ή όχι να έρθουν σε γνώση της κοινής γνώμης αυτές οι πολιτικά ευαίσθητες αποκαλύψεις.

Ούτως ή άλλως πάντως η διοχέτευση της είδησης στην εφημερίδα έθεσε οριστικά τέλος σε κάθε προσπάθεια απόκρυψης των ευρημάτων της δικαστικής έρευνας. Εντελώς διαφορετικό θέμα είναι βεβαίως το πώς θα χειριστεί η εισαγγελική αρχή το θέμα της άσκησης διώξεων, καθώς είναι βέβαιο ότι όλοι οι Αμερικανοί πράκτορες που εμπλέκονται στην υπόθεση, αφενός καλύπτονται από διπλωματική ασυλία και αφετέρου έχουν προ πολλού απομακρυνθεί από την Ελλάδα, αν το έχουν κρίνει σκόπιμο οι ανώτεροί τους που διέταξαν τις παρακολουθήσεις.

ΚΑΘΗΚΟΝ
Ο στιγματισμός των δραστών

Τεράστια πολιτική σημασία έχει ο πολιτικός στιγματισμός και η πολιτική καταδίκη των Αμερικανών για τη δράση τους στην υπόθεση αυτή. Η συστηματική παρακολούθηση των επικοινωνιών του πρωθυπουργού της χώρας είναι όχι μόνο βαρύτατο αδίκημα, αλλά κυρίως βαρύτατη προσβολή κατά της εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας της Ελλάδας. Κανείς δεν έχει αυταπάτες. Ούτε θα βρεθούν οι Αμερικανοί δράστες για να οδηγηθούν στη φυλακή ούτε οι πράκτορες των ΗΠΑ θα πάψουν να παρακολουθούν τις επικοινωνίες όποιου Ελληνα πρωθυπουργού ή αξιωματούχου θέλουν. Ας ξέρει όμως τουλάχιστον και με δικαστική "βούλα" ο λαός μας ότι οι Αμερικανοί "σύμμαχοι" κατασκοπεύουν τους ηγέτες μας!

πηγή: εφημερίδα ΄΄ΕΘΝΟΣ΄΄, http://www.ethnos.gr/ 

Κοιμόμαστε πάνω σε «τρεις Αλάσκες»! - Ανεκμετάλλευτο φυσ. αέριο νότια της Κρήτης

Ενώ ο ελληνικός λαός βυθίζεται στη φτώχεια και την ανέχεια, με το –υποτιθέμενο- αβάσταχτο χρέος προς τους ξένους, οι ελληνικές κυβερνήσεις για πάνω από 20 χρόνια εγκληματικά κωφεύουν στις επίσημες Γεωλογικές Υπηρεσίες ΗΠΑ και Γαλλίας που έχουν υποδείξει τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης!  Ποσότητες που αντιστοιχούν στην τριπλάσια παραγωγή της Αλάσκας και θα μπορούσαν όχι μόνο να μας απαλλάξουν από το χρέος των 250 δισ. ευρώ, αλλά και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε …Σαουδική Αραβία και ευεργέτη της Ευρώπης!  Αυτά υποστήριξε με αδιάσειστα στοιχεία χθες (11/3) το βράδυ, μιλώντας στο ΤΕΙ Καβάλας, ο Πανεπιστημιακός –και ειδικός σύμβουλος της καναδικής κυβέρνησης- Αντώνης Φώσκολος!

Ο Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης –επί δεκαετία (1975-85) ειδικός σύμβουλος για θέματα ορυκτού πλούτου των Γεν. Γραμματέων του ΟΗΕ- κάλεσε την Ελλάδα να πάψει να φέρεται ως «επαίτης» και να προχωρήσει άμεσα και τολμηρά στην αξιοποίηση του θησαυρού που κρύβεται κάτω από τα πόδια της, αναβαθμίζοντας αλματωδώς τη γεωστρατηγική της θέση.
«Η χώρα μας έχει μέλλον!  Υπάρχουν καλύτερες μέρες για την Ελλάδα, αρκεί να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό της πλούτο!  Μπορεί στο μέλλον η Ελλάδα να βοηθήσει την Ευρώπη και να σώσει το Ευρώ –κι όχι η Ευρώπη εμάς!..» κατέληξε στην εντυπωσιακή ομιλία του ο κ. Φώσκολος, ενώπιον του (Καβαλιώτη) υφυπουργού Υγείας Μιχ. Τιμοσίδη, του Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας Αρχ. Γρανά, του Δημάρχου Καβάλας Κ. Σιμιτσή και δεκάδων επιστημόνων του ΤΕΙ Καβάλας και της μοναδικής ελληνικής πετρελαϊκής εταιρίας KAVALA OIL!
Στην εκδήλωση, που οργάνωσε το Τμήμα Τεχνολογίας Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου του ΤΕΙ Καβάλας, χρησιμοποιώντας χάρτες και έγγραφα διεθνών φορέων (εξειδικευμένων σε έρευνες και παραγωγή υδρογονανθράκων) και καταξιωμένων ξένων κι Ελλήνων ειδικών, δορυφορικές απεικονίσεις και επιστημονικές αναφορές, ο Αντώνης Φώσκολος κατέδειξε τη σημασία των υδρογονανθράκων που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ υπάρχουν στην Ανατ. Μεσόγειο και τους οποίους  ήδη εκμεταλλεύεται η Αίγυπτος, ενώ με τη σύμπραξη Κύπρου – Ισραήλ έχει δρομολογηθεί η άμεση αξιοποίηση άλλου ενός μεγάλου μέρους τους.
Ο διεθνούς κύρους Έλληνας Πανεπιστημιακός προέτρεψε την ελληνική κυβέρνηση να σπεύσει να ενταχθεί στη «συμμαχία» Κύπρου – Ισραήλ (που τελεί υπό την αιγίδα των ΗΠΑ) αφενός για να συμπράξει στην εκμετάλλευση του χρυσοφόρου τεραστίου κοιτάσματος φυσικού αερίου -του μεγαλύτερου που έχει ανακαλυφθεί την τελευταία δεκαετία παγκοσμίως- κι αφετέρου για να προστατευθεί έναντι τυχόν διεκδικήσεων της Τουρκίας!
«Ο αγωγός «Νετανιάχου – Παπανδρέου» (όπως τον αποκαλώ εγώ) πρέπει να προχωρήσει άμεσα και θα δώσει –εκτός από το τεράστιο οικονομικό όφελος- και νέα, μεγάλη γεωστρατηγική σημασία στην Ελλάδα» επισήμανε ο κ. Φώσκολος.  Η υστέρηση της Ελλάδας, μάλιστα, να καθορίσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της φαίνεται ότι στην πράξη έχει ξεπεραστεί με de facto αναγνώριση της ζώνης αυτής από το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ –περιορίζοντας έτσι το ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου.

Εννέα λασπο-ηφαίστεια
Όπως εξήγησε ο Αντώνης Φώσκολος, στον θαλάσσιο χώρο νότια της Κρήτης (και εντός της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) έχουν χαρτογραφηθεί εννέα «λασπο-ηφαίστεια», τα οποία υποδηλώνουν αδιαμφισβήτητα την ύπαρξη υδρογονανθράκων στη συγκεκριμένη περιοχή.
«Όπου λασπο-ηφαίστειο, εκεί και υδρογονάνθρακες!  Είναι ακατάλυτος νόμος της Φυσικής αυτό!  Όπως λέμε ότι ο Ήλιος βγαίνει από την Ανατολή και δύει στη Δύση!» τόνισε με έμφαση ο Έλληνας καθηγητής, αναφέροντας ότι η Αίγυπτος –αξιοποιώντας εδώ και χρόνια πέντε μόνο λασπο-ηφαίστεια (που βρίσκονται στη δική της Α.Ο.Ζ.)- διαθέτει 2,5 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ κυβικά μέτρα φυσικού αερίου.  Η ελληνική Α.Ο.Ζ. ξεκινά μόλις 500 μέτρα από το σημείο όπου οι Αιγύπτιοι αντλούν το δικό τους φυσικό αέριο, αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν έως τώρα διεξαγάγει ΟΥΤΕ ΜΙΑ έρευνα στην αντίστοιχη ελληνική ζώνη!  Στη συγκεκριμένη περιοχή («Κώνος του Νείλου» -όπως τον ονομάζουν οι γεωλόγοι) οι Αιγύπτιοι έχουν κάνει 1.800 γεωτρήσεις κι έχουν ανακαλύψει 126 κοιτάσματα.
Ο κ. Φώσκολος απηύθυνε το ερώτημα (που αναζητεί, φυσικά, απάντηση) γιατί έχει σταματήσει κάθε έρευνα για υδρογονάνθρακες στην ελληνική επικράτεια από το 1989, τη στιγμή που η χώρα θα είχε αλλάξει πρόσωπο αν τους αξιοποιούσε όλ’ αυτά τα χρόνια!..
Κάλεσε δε την ελληνική κυβέρνηση να σπεύσει να κατοχυρώσει (αγοράζοντας προς 60.000 ευρώ τη μία) έξι «γραμμές» στην Ανατ. Μεσόγειο, που έχουν ερευνηθεί κι υποδειχθεί με υψηλότατες πιθανότητες ύπαρξης υδρογονανθράκων από νορβηγικά ερευνητικά σκάφη.

Με «χρυσά κουτάλια»!
«Ξέρετε ποιο κράτος αγοράζει, αυτή την εποχή της κρίσης, ελληνικά ομόλογα συστηματικά;  Η Νορβηγία! Πιστεύετε πως οι Νορβηγοί δεν ξέρουν τι κάνουν αγοράζοντας ομόλογα μιας χώρας, που υποτίθεται είναι υπό πτώχευση;  Για ψάξτε το λίγο…  Εγώ πιστεύω πως αν αγοράσουμε και ελέγξουμε αυτές τις «γραμμές», με το ελάχιστο κόστος των 360.000 ευρώ, όχι μόνο θα βγάλουμε το χρέος μας, αλλά θα φάμε και με χρυσά κουτάλια!!!» ανέφερε ο Αντώνης Φώσκολος, εντυπωσιάζοντας το ακροατήριο.
Ο  Έλληνας Πανεπιστημιακός εξήγησε ότι ο «κρυμμένος ελληνικός θησαυρός» βρίσκεται στη Λεκάνη του Ηροδότου, που καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της Ανατ. Μεσογείου και μοιράζεται γεωγραφικά μεταξύ Ελλάδας, Αιγύπτου, Κύπρου, Ισραήλ και Λιβάνου.  Εκεί εκτιμάται ότι κρύβονται αποθέματα υδρογονανθράκων που ισοδυναμούν με την τριπλάσια παραγωγή της Αλάσκας (περίπου 10 τρισεκατομμύρια κυβ. μέτρα –σύμφωνα με υπολογισμούς της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ και της αντίστοιχης της Γαλλίας).  Η περιοχή αυτή τους τελευταίους μήνες έχει γίνει αντικείμενο προσοχής όλων των διεθνών  πετρελαϊκών κολοσσών, που (όπως αποκάλυψε ο κ. Φώσκολος) έστειλαν εκπροσώπους τους τον περασμένο μήνα (23-25 Φεβρουαρίου) στο Λονδίνο σε ειδική σύσκεψη, η οποία ασχολήθηκε με την έρευνα και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατ. Μεσογείου.

250 δισ. ευρώ και 100.000 νέες θέσεις!
Με δεδομένο ότι Κύπριοι και Ισραηλινοί προχωρούν άμεσα στην υλοποίηση του σχεδίου παραγωγής και εκμετάλλευσης του μεγάλου κοιτάσματος φυσικού αερίου «Λεβιάθαν» (που ανακαλύφθηκε τον περασμένο Οκτώβριο), η Ελλάδα καλείται να παίξει καταλυτικό ρόλο στην προώθηση των τεραστίων ποσοτήτων του στην υπόλοιπη Ευρώπη.
«Οι Ισραηλινοί φοβούνται να κάνουν σταθμούς υγροποιημένου αερίου στο έδαφός τους.  (σ.σ.: για λόγους αραβικών επιθέσεων). Θα τους κάνουν στην Κύπρο!  Η Ελλάδα μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο σ’ αυτή την προοπτική!  Όχι μόνο αντλώντας τεράστιες ποσότητες φυσ. αερίου από το δικό της κομμάτι της Λεκάνης του Ηροδότου (νότια της Κρήτης), αλλά μετέχοντας στην περαιτέρω εκμετάλλευσή του με τον αγωγό που θα διοχετεύει το αέριο στην Ευρώπη.  Υπολογίζω πως αν η Ελλάδα αρκεστεί στο μερίδιό της (20% για τουλάχιστον τρία τρισεκατομμύρια κυβ. μέτρα) μόνο από την άντληση του φυσικού αερίου, το κέρδος της θα είναι τουλάχιστον 250 δισ. ευρώ! Το σβήσαμε το χρέος μας, δηλαδή!  Αν προχωρήσει και σε εκμετάλλευση, μάλιστα, θα δημιουργηθούν 100.000 άμεσες νέες θέσεις εργασίας στη χώρα –και «δορυφορικά» άλλες 300.000!  Θ’ αλλάξει η όψη της Ελλάδας… Τα αποθέματα φυσικού αερίου της Ανατ. Μεσογείου είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη.  Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να το «πουλήσει» αυτό,  ΤΩΡΑ, που είναι σε φάση σκληρών διαπραγματεύσεων για το χρέος!» είπε με έμφαση ο Έλληνας επιστήμονας.
Όπως εξήγησε ο κ. Φώσκολος, από το 2015 η Ευρώπη θα γνωρίσει πρωτόγνωρη κρίση πετρελαίου (καθώς τα παγκόσμια αποθέματα δεν θα είναι αρκετά, πλέον, για την κάλυψη της αυξημένης ζήτησης –κυρίως από ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Ινδία), επομένως θα είναι επιτακτική η ανάγκη της στροφής στο φυσικό αέριο.  Το οποίο διαθέτει η Ελλάδα στον υποθαλάσσιο χώρο της, αλλά παραμένει στα …αζήτητα, λόγω της ανεξήγητης τακτικής των ελληνικών κυβερνήσεων!

Στο Δελβινάκι Ιωαννίνων
Ο Αντώνης Φώσκολος αναφέρθηκε, επίσης, σε άλλα σημεία του ελληνικού χώρου όπου υπάρχουν βεβαιωμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, όπως στην Ήπειρο (κυρίως στο Δελβινάκι Ιωαννίνων μεγέθους 30 δισ. κυβ. μέτρων –πιστοποιημένο κοίτασμα που «κατεβαίνει» από τη γειτονική Αλβανία, η οποία ήδη έχει αξιοποιήσει τα δικά της κοιτάσματα- στην Άρτα και τη Βόνιτσα), στο «Κοίτασμα Αχιλλέας» και στο «Κοίτασμα Πύρρου» -δυτικά της Κέρκυρας, στην Αδριατική-, στα Γρεβενά και, φυσικά, στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου.  Κοιτάσματα, όμως, που είναι κατά πολύ μικρότερα εκείνων της Λεκάνης του Ηροδότου, νότια της Κρήτης.
Ακόμα, απηύθυνε το ερώτημα προς τη Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (Δ.Ε.Π. , που τώρα έχει αντικατασταθεί από την Ελληνικά Πετρέλαια Α.Ε.), γιατί σταμάτησε τις έρευνες στον Πατραϊκό Κόλπο, προ ετών!
Στο τέλος της εκδήλωσης, ο Αντώνης Φώσκολος απάντησε σε ερωτήσεις παρευρισκομένων επιστημόνων (του ΤΕΙ Καβάλας, γεωλόγων, γεωφυσικών κ.α.), ενώ ο υφυπουργός Υγείας Μιχάλης Τιμοσίδης δήλωσε εντυπωσιασμένος από την ανάλυση του Έλληνα πανεπιστημιακού και ανακοίνωσε στο πυκνό ακροατήριο ότι σύντομα θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος (από τον αρμόδιο υφυπουργό Γ. Μανιάτη), που θα δίνει τη δυνατότητα διεξαγωγής συστηματικών ερευνών για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.

πηγή:  http://www.kavalanet.gr/

Παγκόσμιο πραξικόπημα , Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

H απόφαση του οίκου Standard and Poors’s να υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα των ΗΠΑ συνιστά τομή στην ιστορία του καπιταλισμού, ολοκληρώνει και αποκαλύπτει ένα κυοφορούμενο από δεκαετιών “πραξικόπημα” στην ιστορία της δυτικής δημοκρατίας, αλλά και αποτελεί μείζονα, πρώτη ρωγμή στη παγκόσμια ηγεμονία της Βόρειας Αμερικής.

Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται

Από την εποχή που ο Οίκος των Ρότσιλντ χρηματοδότησε μαζικά την προσπάθεια της Βρετανίας να νικήσει τον Ναπολέοντα, “τελευταίο Ιακωβίνο” και φορέα του (παραμορφωμένου έστω) δημοκρατικού πνεύματος της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης, ο ανταγωνισμός Δήμου και Χρήματος υπήρξε διαρκής σταθερά της ευρωπαϊκής-δυτικής ιστορίας. Για τους άρχοντες του χρήματος, η ιδέα της δημοκρατίας δεν υπήρξε συχνά τίποτα άλλο από μια αναρχική βασικά ιδέα, που θα επιθυμούσαν να αποτελέσει παρένθεση στην ιστορία. Μετά όμως τη νίκη των ευρωπαϊκών λαών επί του Χίτλερ και του φασισμού, to 1945 και με επικρεμάμενη επί του καπιταλισμού την απειλή του κομμουνισμού, φάνηκε ότι είχαν πια σταθεροποιηθεί οι δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις τουλάχιστον των Ευρωπαίων, όπως είχε ανοίξει και ο δρόμος για την, τυπική τουλάχιστο, ανεξαρτησία των αποικιοκρατούμενων λαών.

Ουδέν αναληθέστερον, αποδεικνύει τώρα η μαζική επίθεση της “Αυτοκρατορίας του Χρήματος”. Μετά από σαράντα χρόνια επέλασης του νεοφιλελευθερισμού στην καπιταλιστική περιφέρεια, μετά την κατάρρευση του “σοσιαλισμού”, προ είκοσι ετών, ήρθε τώρα η ώρα των λαών και των κρατών της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ, μετά από διαδοχικές “απελευθερώσεις” αγορών, ισοτιμιών, ροών κεφαλαίου και εμπορευμάτων, αποφορολόγησης του κεφαλαίου που μετήλλαξαν σταδιακά τον καπιταλισμό σε νέα φεουδαρχία του χρήματος, οργάνωσαν τη μετανάστευση της παραγωγής εκτός Ευρώπης και αντικατέστησαν την ευρωπαϊκή οικονομία με μια μηχανή παραγωγή χρέους. Τώρα, το χρήμα ετοιμάζεται τώρα να κάνει “ταμείο”, ολοκληρώνοντας την οικονομική και πολιτική κυριαρχία του επί των κρατών που εξασθένησαν.

Δεν κυβερνά άλλωστε πια το Κογκρέσσο και ο Πρόεδρος στις ΗΠΑ, κυβερνούν και το δείχνουν, οι οίκοι αξιολόγησης, η Goldman Sachs, η JPMorgan, η Merill Lynch. ‘Η, αν δεν κυβερνούν πλήρως ακόμα, θέτουν το πλαίσιο στο οποίο επιτρέπεται η διακυβέρνηση. Τρεις ιδιωτικές εταιρείες, οι οίκοι αξιολόγησης, καθορίζουν μονομερώς τις συνθήκες και τα επιτόκια δανεισμού, και το επίπεδο κερδών των τραπεζών και τις επιβάλλουν ακόμα και στο ισχυρότερο κράτος του κόσμου! ‘Ερχεται το κράτος και τους λέει, ως ανήμπορος συνταξιούχος του ΙΚΑ περίπου, μα κάνατε λάθος δύο τρισεκατομμύρια στους υπολογισμούς σας κι αυτοί, του απαντούν χωρίς αιδώ, κάναμε, είναι αλήθεια, αλλά διατηρούμε το συμπέρασμά μας και σας υποβαθμίζουμε! Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες επιτίθενται στην Ιταλία ή την Ισπανία, απαιτώντας από την ΕΕ αυξημένα επιτόκια δανεισμού και από την ΕΚΤ να τους αγοράσει τα ομόλογα στην τιμή που θέλουν. Κι αυτή το κάνει, τα χρεώνει δηλαδή στους Ευρωπαίους φορολογούμενους, μήπως και πέσει λϊγο η κερδοφορία των τραπεζών! Ενώ τρεις από τις μικρότερες χώρες της ΕΕ έχουν μπει σε καθεστώς αποικιακής διοίκησης και λεηλασίας προ πτωχεύσεως, από την περίφημη τρόικα, συλλογικό εκφραστή του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου (και της Γερμανίας και ΕΕ), με τη συνδρομή των τοπικών Κουίσλινγκ.

Χρηματοπιστωτικός ολοκληρωτισμός

Τον 19ο αιώνα είχαμε στην Ελλάδα αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό κόμμα, τουλάχιστον όμως ξέραμε τι είχαμε. Τώρα, στην Ευρώπη, πλησιάζουμε ή είμαστε στο σημείο που νομίζουμε ότι διαλέγουμε μεταξύ Σοσιαλιστών και Δεξιάς, και διαλέγουμε στην πραγματικότητα μεταξύ εκλεκτών των Ρότσιλντ, των Ροκφέλλερ ή του Νετανιάχου, χωρίς μάλιστα να το ξέρουμε.

Οι δέκα μεγαλύτεροι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί παγκοσμίως μπορούν να κινητοποιήσουν κεφάλαια ίσα προς το παγκόσμιο χρέος. Αν το κινητοποιήσιμο κεφάλαιο θεωρηθεί μέτρο οικονομικής ισχύος και το χρέος μέτρο οικονομικής αδυναμίας, τότε η Αυτοκρατορία του Χρήματος έχει περισσότερη οικονομική ισχύ από όλα τα κράτη του κόσμου. Εκτός, αν αποφασίσουν να τη θέσουν υπό τον έλεγχό τους, κάτι που ίσως ακόμα σήμερα μπορούν, δεν θα μπορούν όμως να κάνουν αύριο. Το παιχνίδι δεν είναι ακόμα τελειωμένο, αλλά πλησιάζει όλο και πιο πολύ στην αποφασιστική, τελική του φάση.

Μόνο θέτοντας υπό εθνικό-περιφερειακό, κρατικό, κοινωνικό έλεγχο τη χρηματοδότηση της παγκόσμιας οικονομίας, απαγορεύοντας τα χρηματοπιστωτικά παράγωγα και μόνο επιστρέφοντας στο καθεστώς ρύθμισης και λελογισμένου προστατευτισμού, που χαρακτήριζαν π.χ. τον μεταπολεμικό καπιταλισμό, είναι δυνατό να αντιστραφεί η σημερινή καταστροφική πορεία. Θα πρέπει όμως, για να συμβεί αυτό, μια σειρά λαϊκών εξεγέρσεων, που μπορεί όντως, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, να προκαλέσει η παρούσα κρίση, να αντικαταστήσει την πολιτική τάξη των Ομπάμα, Σαρκοζί, Παπανδρέου, Μπαρόζο και δεν συμμαζεύεται, τάξη υπαλλήλων τρίτης κατηγορίας των τραπεζιτών, επιπλέον διεφθαρμένων και απολύτως εκβιάσιμων στην πλειοψηφία τους, με νέους Ντε Γκωλ, Ρούζβελτ, Τσώρτσιλ, αν όχι Ροβεσπιέρους. Κάθε νέο επεισόδιο της μεγάλης οικονομικής κρίσης που άρχισε το 2008, επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη σωτηρία του πολιτισμού.

Από τη Σισάχθεια στην “αντι-Σεισάχθεια”: η δικτατορία των αγορών

Στην Αρχαία Αθήνα, η διαγραφή των αξιώσεων των πλουσίων από τους φτωχούς, του χρέους δηλαδή, η Σεισάχθεια του Σόλωνα, έβαλε τις βάσεις της Δημοκρατίας, της οποίας ο μεγάλος θεωρητικός, σοφιστής Πρωταγόρας συμπύκνωσε το μήνυμα στο αξίωμά του “Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”.

Σήμερα, οι λεγόμενες “αγορές” πραγματοποιούν την αντι-Σεισάχθεια και την αντι-Δημοκρατία με σύνθημα “Πάντων ανθρώπων μέτρον χρήμα”. Χρησιμοποιούν το όπλο του χρέους, στη δημιουργία του οποίου συνέβαλαν με τις οικονομικές πολιτικές και τις θεσμικές αντιμεταρρυθμίσεις σαράντα χρόνων, για να υπαγορεύσουν μια οικονομική πολιτική που θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την υψηλή κερδοφορία των τραπεζών και των κατόχων χρήματος, ανεξαρτήτως λοιπόν συνεπειών, όπως της παγκόσμιας ύφεσης, πιθανώς χειρότερης από αυτή του 1929-31, στην οποία ωθούν. Και διαμορφώνουν σταδιακά τις συνθήκες κατάργησης της Δημοκρατίας, ή όσης έχει απομείνει, που είναι ο πολιτικός όρος χωρίς τον οποίο δύσκολα φαντάζεται κανείς την πλήρη κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, τη μαζική φτωχοποίηση του ευρωπαϊκού πληθυσμού, την εξίσωση προς τα κάτω του πρώτου με τον τρίτο κόσμο. ‘Hδη, μια κλωστή έχει απομείνει να κρατάει τη τυπική δημοκρατία πάνω από το νερό σε Ελλάδα, Πορτογαλλία και Ιρλανδία, τα κοινοβούλια των οποίων βρίσκονται προ του διαρκούς διλήμματος είτε να προσυπογράφουν την καταστροφή των χωρών τους, είτε να κάνουν πόλεμο κατά του διεθνούς συστήματος.

Ολόκληρο το σύστημα του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, αλλά και η Ευρώπη του Μάαστριχτ, έξοχο υπόδειγμα και δοκιμαστήριο των παγκόσμιων τάσεων, στηρίζονται σε αυτό ακριβώς το αξίωμα: μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε εκτός από ένα, να πληθωρίσετε το χρήμα, να θέσετε σε κίνδυνο την αξία και την απόδοση του χρήματος. Στη συνθήκη του Μάαστριχτ αυτό μεταφράστηκε στη σιδηρά αντιπληθωριστική εντολή προς την ΕΚΤ, στον όρο του no bailout και στην αναγόρευση του “ελεύθερου και ανόθευτου ανταγωνισμού” σε ακρογωνιαίο λίθο, θεμελιώδη συντακτική αρχή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Μια φεουδαρχία του χρήματος

Δεν υπήρξε άλλο κοινωνικό σύστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας που να προκάλεσε το ίδιο μεγαλύτερη αμφισβήτηση του εαυτού του από τον καπιταλισμό. Ωστόσο θριάμβευσε και σταθεροποιήθηκε γιατί συνέπεσε με μια τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, της επιστήμης και της τεχνολογίας. ¨Εστω κι αν σηκώνει μεγάλη συζήτηση το τίμημα και η αξία αυτής της ανάπτυξης της παραγωγής και το είδος των προϊόντων της, όλο και περισσότερο βλαπτικών (π.χ. όπλα ή μεταλλαγμένα). Με τη μεγάλη όμως Αντεπανάσταση του Χρήματος, το Κράτος των Ραντιέρηδων, κατά την έκφραση του Κρούγκμαν, ο καπιταλισμός μεταλλάσσεται σε καθαρά καταστροφικό σύστημα, αποσυνδεόμενος τελικά από την παραγωγή, έστω και επιβλαβών προϊόντων και κερδίζοντας από τη δημιουργία και καταστροφή φουσκών, περιλαμβανομένης πλέον και της φούσκας του δημόσιου χρέους. Μεταβλήθηκε δηλαδή σε καρκίνο. Προχθές ανακοινώθηκαν νέα στοιχεία για την οικονομία των ΗΠΑ. Είναι όλα χάλια. Εκτός από ένα: την κερδοφορία! Ποια είναι η οικονομική λογική πίσω από την αύξηση της κερδοφορίας σε μια χώρα που πηγαίνει κατά διαβόλου σε όλους τους άλλους οικονομικούς δείκτες;

Η κερδοσκοπία δεν είναι κερδοσκοπία, κατέληξε κεντρική λειτουργία του συστήματος. Το ποσοστό κερδοφορίας των τραπεζών καθορίζεται από την αδιαφανή και ανεξέλεγκτη αγορά χρηματοπιστωτικών παραγώγων και άλλες μορφές κερδοσκοπίας στα νομίσματα, τις πρώτες ύλες κλπ. Και όχι μόνο. Με τα παράγωγα, οι τράπεζες βρήκαν έναν τρόπο να κερδίζουν σε κάθε περίπτωση! Ενώ με την πολιτική επιρροή που απέκτησαν σε κράτη και κυβερνήσεις, τα υποχρεώνουν να τους καλύπτουν τις ζημιές, περιλαμβανομένου και του κόστους των απατών όπως έγινε με τα ενυπόθηκα δάνεια το 2008. Σε αντίθεση με τον κλασικό καπιταλισμό, που είχε, τουλάχιστο, ως ασφαλιστική δικλείδα, την πολύ οδυνηρή και καταστροφική μέθοδο της χρεωκοπίας και της δι¨αυτής καταστροφής κεφαλαίου, στο σημερινό καθεστώς έχει απαγορευθεί η χρεωκοπία των τραπεζών, αν και συζητείται η χρεωκοπία κρατών.

Αντιμέτωποι με τέτοιες προκλήσεις, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί συμπεριφέρονται όπως τον Αύγουστο του 1914 και του 1939. Παίζουν εγωϊστικά παιχνίδια στο εσωτερικό της ΕΕ, αντί να οργανώσουν τον κοινό αγώνα της Ευρώπης εναντίον της Αυτοκρατορίας. Συμμαχούν με τις αγορές, όπως ο Φάουστ, σε προγράμματα δολοφονίας χωρών, όπως της Ελλάδας. Και αντιμετωπίζουν με διάθεση κατευνασμού τον σύγχρονο χρηματοπιστωτικό ολοκληρωτισμό, του οποίου άλλωστε συνήθως δεν είναι παρά ποταποί υπηρέτες, όπως κάποτε αντιμετώπισαν, οι Τσάμπερλαιν, Νταλαντιέ και Στάλιν τον Αδόλφο Χίτλερ. Μόνο μια πολύ ευρεία, καθολική εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών, στο μέτρο που συνειδητοποιούν το διακύβευμα, μπορεί να σταματήσει αυτόν τον μεταμοντέρνο φασισμό. Είναι τόσο μεγάλη η επίθεση κατά των Ευρωπαίων, που δέχθηκαν και, ακόμα περισσότερο, θα δεχθούν, που δημιουργούνται ίσως, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας εξέλιξης.

Επίκαιρα, 11.8.2011

πηγή: http://konstantakopoulos.blogspot.com/ 

Ανατρέποντας τον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών, Βαγγέλης Βαγγελάτος

«Ο Τελευταίος Δαχτυλιδοκουβαλητής» από τον Ρώσο παλαιοντολόγο Κιρίλ Γιέσκοβ

Με το «The Hobbit» να έχει πάρει ήδη το δρόμο του προς την κινηματογραφική παραγωγή, ως πρόλογος της τριλογίας «Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών», δεν θα έβρισκε κανείς καλύτερη εποχή για να σοκάρει τους φαν της Μέσης Γης.

Με ένα παράλληλο σύμπαν, όπου όσα ξέρετε για το σύμπαν του Τόλκιν είναι... λάθος και οι «καλοί» είναι τα Ορκ και οι λοιποί κάτοικοι της Μόρντορ.

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα του μυθιστορήματος «The Last Ringbearer» («Ο Τελευταίος Δαχτυλιδοκουβαλητής») που ο Ρώσος παλαιοντολόγος Κιρίλ Γιέσκοβ ξεκίνησε να γράφει το 1999 στα ρωσικά. Σουξέ στη Ρωσία από το 2000, για χρόνια είχε λίγες αποσπασματικές μεταφράσεις σε ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά κανείς δεν τολμά να το εκδώσει στα αγγλικά, από το φόβο μιας δικαστικής διαμάχης με τους κατόχους των δικαιωμάτων του Τόλκιν, που ήδη αντιδρούν.

Μέχρι που μερικούς μήνες πριν ο Γίσροελ Μάρκοβ το μετέφρασε και το ανέβασε -ύστερα από συνεννόηση με το συγγραφέα- στο Ιντερνετ, δωρεάν (το κατεβάζετε στο http://ymarkov.livejournal.com/270570.html), αφοπλίζοντας την πιθανή κατηγορία της λογοκλοπής με σκοπό την κερδοσκοπία σε βάρος του Τόλκιν.

Από τότε δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες το διάβασαν και αναπόφευκτα το ανακάλυψαν και οι κριτικοί. Αλλοι ως βαρετά υπερβολική αντιστροφή ενός ήδη παιδαριώδους έργου, άλλοι ως καλογραμμένο και ανώτερο του Τόλκιν, με κλασικό ρωσικό λογοτεχνικό ύφος και την εμμονή με την ιστορική πραγματικότητα του Τολστόι.
Αλχημιστές

Σε αυτό, η Μόρντορ είναι ένα προοδευτικό κράτος γεμάτο αλχημιστές, φυσικούς επιστήμονες, ποιητές, αστρονόμους, φιλοσόφους, που προωθούν ραγδαία την τεχνολογική εξέλιξη κόντρα στη μαγεία και τις προκαταλήψεις της Μέσης Γης, που επιμένει να θέλει να ζει στην αναχρονιστική φεουδαρχία.

Ο μάγος Γκάνταλφ είναι κάτι ανάμεσα σε Χίτλερ και Ρίγκαν. Θέλει να καταστρέψει την πρωτεύουσα Μπάρα-Ντουρ και τους κατοίκους της με μια «τελική λύση στο Μορντοριανό Πρόβλημα», γιατί ως γνήσιος τεχνοφοβικός πιστεύει πως η πρόοδος της «αυτοκρατορίας του κακού» αναπόφευκτα «καταστρέφει την αρμονία του κόσμου και στεγνώνει τις ψυχές των ανθρώπων». Στην προσπάθειά του αυτή έχει συμμάχους τα ξωτικά, που σχεδιάζουν την παγκόσμια κυριαρχία με βασικό όπλο τους τη μαγεία, τις προκαταλήψεις και τη χειραγώγηση των αμόρφωτων ανθρώπων.

Η σημειολογική του φόρμουλα είναι αντίστοιχη αυτής του Τόλκιν. Ο Γκάνταλφ και οι άνθρωποι με τους συμμάχους τους είναι οι «Δυτικοί», μόνιμοι εχθροί της Μόρντορ (βλέπε Μητέρας Ρωσίας) που βαδίζει προς την πρόοδο μέσω της εκβιομηχάνισης. Αξεστοι και αμαθείς όσο οι -αγαπημένοι του Τόλκιν- Αγγλοσάξονες του Μεσαίωνα, ειδικά σε σχέση με τους λαούς της Ανατολής και τα ακμάζοντα μουσουλμανικά κράτη της εποχής των Σταυροφοριών. Με τα ξωτικά να βασίζουν την κυριαρχία τους στη μυστικιστική γνώση τους επί των αδαών, ο Σάρουμαν γίνεται αυτομάτως ο ιδανικός εχθρός όταν εισηγείται την υποχρεωτική εκπαίδευση για όλους!

Ο Γιέσκοβ εξηγεί πως ο λόγος που έγραψε το «Δαχτυλιδοκουβαλητή» είναι ο ίδιος για τον οποίο διδάσκει σε σχολεία. Βαριέται, όπως έχει δηλώσει, να προσπαθεί συνεχώς να ανασχεδιάσει από ένα απολίθωμα ένα πλάσμα που έζησε πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια. Ετσι για πλάκα ξεκίνησε να εφαρμόσει την ίδια μεθοδικότητα σχεδιάζοντας έναν πιστό χάρτη του κόσμου του Τόλκιν. Μόλις τον τέλειωσε, τον κοίταξε, εφαρμόζοντας τις γνώσεις του στη γεωπολιτική, τη στρατιωτική ιστορία και τη στρατηγική. Και σκέφτηκε πως ήταν απόλυτα φυσιολογικό τα έρημα τα Ορκ να πολεμάνε για επιβίωση αφού καταδικάστηκαν να ζουν στην έρημο. Η ανάλυση του χάρτη του τον οδήγησε σε ένα αντίστροφο παραμύθι, απόλυτα εκλογικευμένο. Αν ο Τόλκιν σαν φιλόλογος ξεκίνησε τον κόσμο του από τις γλώσσες και τους μύθους, ο Γιέσκοφ τον ερμήνευσε βάσει της γεωπολιτικής δυναμικής του, ρεαλιστικά. Αυτόματα, και σε αντίθεση με τον Τόλκιν, προσθέτει στο μείγμα του την τραγωδία, την ίντριγκα, στοιχεία κωμωδίας, κυνισμού, ακόμα και σεξουαλικές περιπτύξεις, που θα έστελναν τον Τόλκιν για υπογλώσσια.

Αντίστοιχα οι ήρωες του Τόλκιν έγιναν ρεαλιστικά κακοί. Ο Αραγκορν ένας δολοπλόκος σφετεριστής, οι καβαλάρηδες του Ρόχαν άξεστοι κατσαπλιάδες καραβανιών, η Αργουεν μια Μεσαλίνα ξωτικό, τα Τρολ κοντοί ορεσίβιοι χτίστες, τα χόμπιτ και οι νάνοι ανύπαρκτοι και το μαγικό Δαχτυλίδι ένας μύθος, που οι Νάζγκουλ διέδωσαν για να ασχολούνται οι φεουδάρχες των ανθρώπων και να τους αφήσουν ήσυχους. Οι πρωταγωνιστές του Γιέσκοβ είναι πολύ πιο απτοί -ένας Ορκ ιχνηλάτης και ένας στρατιωτικός γιατρός που προσπαθούν να επιβιώσουν από τον πόλεμο.

Για μικρούς επιστήμονες

Οι φαν του υποστηρίζουν πως αναστρέφει τα ρατσιστικά στερεότυπα του Τόλκιν, με τα Ορκ να είναι απλώς σκουρόχρωμοι άνθρωποι και όχι κανίβαλοι. Ο ίδιος πάντως αναγνωρίζει την αξία του Τόλκιν, αλλά και την ανάγκη για την αντιστροφή του, που με την άλλη οπτική της αποδίδει βάθος με τον ίδιο τρόπο που η όρασή μας γίνεται τρισδιάστατη προερχόμενη από δύο μάτια. Οπως παραδέχεται, έγραψε το βιβλίο σαν ένα παραμύθι για ένα ειδικό κοινό, τους «μικρούς επιστήμονες», που μεγαλώνουν σαν αγνωστικιστές και σκεπτικιστές που απολαμβάνουν τον Χέμινγουεϊ. Δεν τον ενδιαφέρει η δόξα ή τα λεφτά, αλλά το είδος εκείνο των «πειραγμένων» διάσημων έργων, που ξεκίνησε ο Δίων Χρυσόστομος από την Προύσα όταν ανέστρεψε τον Ομηρο, γράφοντας ότι οι Αχαιοί γύρισαν νικημένοι από τους Τρώες στην Ελλάδα και έστησαν την Ιλιάδα για να ξαναγράψουν την ιστορία υπέρ τους!

Αλλωστε, το κεντρικό μότο του εξωφύλλου του «Δαχτυλιδοκουβαλητή» είναι το κλισέ: «Η ιστορία γράφεται από τους νικητές». Υπονοώντας πως οι «Ελεύθεροι Ανθρωποι της Δύσης», που αναφέρει ο Τόλκιν, είναι οι Δυτικοί που έφτιαξαν στην περίπτωση του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» τη δικιά τους αρχέτυπη μυθολογία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δαιμονοποιώντας τους υπόλοιπους.*

Κιρίλ Γιέσκοβ

Γεννημένος το 1956, γνωστός μελετητής αρθρόποδων, με ειδίκευση στην Παλαιοζωική και Καινοζωική περίοδο. Με διδακτορικό στις αράχνες της βόρειας Σιβηρίας, όπου ανακάλυψε δύο άγνωστα είδη τους, στα οποία έδωσε ονόματα από θεότητες της σλαβικής μυθολογίας. Συγγραφέας του εκπαιδευτικού βιβλίου για παιδιά Γυμνασίου «Η Ιστορία της Γης και των Μορφών Ζωής της», διευθυντής του Εργαστηρίου Αρθρόποδων του Παλαιοντολογικού Ινστιτούτου της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, αντιπρόεδρος της Ευρασιατικής Αραχνολογικής Εταιρείας και καθηγητής. Εχει ακόμα γράψει το «The Gospel of Aphranius», ένα δραματικό πορτρέτο του Ιησού, με τα Ευαγγέλια ερμηνευμένα επιστημονικά χωρίς μυθολογικές διαστάσεις.

πηγή: http://www.enet.gr/ 

Όταν η Γερμανία αλληθωρίζει γεωπολιτικά, Λάμπρος Βαίου

Η ομφαλοσκόπιση και η ενασχόληση με τα εγχώρια είναι απόλυτα δικαιολογημένες από την τραγική επικαιρότητα. Ωστόσο η απαίτηση μιας "αυτογνωσίας" εξυπακούει και το άπλωμα του βλέμματός μας πέρα από τον μικρόκοσμο της Ελλάδος. Γιατί τελικά τα πεπρωμένα μας εξαρτώνται και από τα γεωπολιτικά τεκταινόμενα στον Κόσμο. Γνωρίζουμε πλέον (και μάλιστα καλά, χάρις στο Γιάννη Βαρουφάκη στο protagon.gr) οτι η οριστική Χρεοκοπία ή όχι της Χώρας εξαρτάται από τις αποφάσεις της Ευρώπης. Γιατί άραγε η Ευρώπη κωλυσιεργεί; Και μάλιστα όταν εμφανώς διακυβεύεται ολόκληρη η Ε.Ε.;;

Η απάντησή μας στο ερώτημα αυτό είναι γεωπολιτικής φύσεως & όχι οικονομικής. Η Ευρώπη κωλυσιεργεί γιατί η Γερμανία έχει πρόβλημα γεωπολιτικής "απόφασης". Χωρίς καλλωπισμούς: όλη αυτή η δυστοκία στην Ευρωπαϊκή Κρίση Χρέους προέρχεται από το γεωπολιτικό αλληθώρισμα της Γερμανίας, όπου το ένα μάτι βλέπει προς την Ευρωπαϊκή Ένωση & το άλλο προς την αχανή Ευρασία. Η Γερμανία δεν έχει αποφασίσει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, αν τελικά θα παραμείνει στην Ενωμένη Ευρώπη ή αν θα αποχωρήσει για  να πλεύσει σε άλλες “θάλασσες”.

Πρόκειται για ένα γεωστρατηγικό δίλλημα που άρχισε να τίθεται στη Γερμανία την επαύριο της επανένωσής της . Σήμερα τίθεται οξύτερα, με αφορμή το πρόβλημα της διάσωσης των υπερχρεωμένων Χωρών της Ευρώπης και τις αποφάσεις που συνεπάγεται. Η Γερμανία γνωρίζει οτι τελικά η διάσωση του Ευρώ και της Ε.Ε. είναι εφικτή μόνον με την έκδοση Ευρωομολόγων. Αλλά αυτό σημαίνει πρακτικά την συγχώνευση των προϋπολογισμών των Κρατών-μελών και, με την σειρά του, συνεπάγεται την αμετάκλητη πρόσδεση της Γερμανίας στην Ε.Ε. Από την άλλη μεριά, η ισχύς της Γερμανικής οικονομίας, η κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας και η προβλεπτή γεωπολιτική & οικονομική αδυναμία της Ρωσίας, δελεάζουν. Δελεάζουν δηλαδή προς την κατεύθυνση μιας αυτονόμισης της Γερμανίας από την ΕΕ και το άνοιγμά της προς τον μεγάλο Ρωσικό-Ευρασιατικό Χώρο. Δέν πρόκειται για τις άγονες στέπες αλλά κυρίως το πλούσιο υπέδαφος

Το δίλημμα της Γερμανίας έχει την "θετική", εσωτερική γεωπολιτική λογική του.

Την σχηματοποιούμε ως εξής:

(α) Η οριστική πρόσδεση της Γερμανίας στην Ε.Ε. συνεπάγεται μια διαρκή αναδιανομή των πλεονασμάτων της με τις Χώρες του “Νότου”.
(β) Η ηγεμονία της Γερμανίας εντός Ε.Ε θα αμφισβητείται διαρκώς από Γαλλία και τις ad hoc συμμαχίες της. 

(γ) Η οικονομική εξασθένηση των ΗΠΑ θα τις περιορίσει σταδιακά στο γεωστρατηγικό χώρο του Ειρηνικού.Έτσι ο χώρος της Ευρασίας, με προβλεπτή μια αδύναμη Ρωσία, μένει ανοικτός σε μια νέα ηγεμονία. Δεν πρόκειται απλώς για ηγεμονία του γοήτρου αλλά των εκεί ανεξάντλητων πλουτοπαραγωγικών πηγών, πρώτων υλών και ενέργειας (πετρέλαιο).

(δ) Η αυριανή κραταιά Κίνα, διψασμένη για πρώτες ύλες και ενέργεια, θα αρχίσει να έχει διεκδικητικές βλέψεις στούς πόρους της Ρωσίας-Ευρασίας. Έτσι, εύκολα η Ρωσία θα συρθεί σε μιά ετεροβαρή σχέση με την Γερμανία και, με αντάλλαγμα π.χ. ένα μίνι σχέδιο Μάρσαλ, θα της εκχωρίσει την “ηγεμόνευση” των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.

(ε) Μια αποχώρηση της Γερμανίας (και προβλεπτών συμμάχων, π.χ. Ολλανδία) από την ΕΕ, θα ανάγκαζε τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες σε Σχέση Εξάρτησης με τον (νέο) Γερμανικό Άξονα.

'Ολα αυτά συνιστούν την μιά πτυχή του διλήμματος, τη "θετική". Η "αρνητική" άποψη, εξίσου ισχυρή στη Γερμανία, συνοψίζεται ως εξής: 

(α) Ο φόβος ότι μια τέτοια ανατροπή των συσχετισμών ισχύος στον Ευρωπαϊκό Χώρο θα έθετε αυτόματα σε ενέργεια συσπειρώσεις Ευρωπαϊκών Κρατών και άμεσες επιθετικές απαντήσεις. Τέτοια συσπείρωση-προειδοποίηση ήταν και η ανοιξιάτικη αναγγελία Στρατηγικής Σύμπραξης για τα Πυρηνικά Όπλα μεταξύ Γαλλίας-Αγγλίας.
(β) Ο παράγοντας ΗΠΑ δεν έχει πεί ακόμα την λέξη της παραίτησης από την Παγκόσμια Ηγεμονία, έστω και με παραχωρήσεις σε μικρότερες Δυνάμεις. Παράδειγμα η πρόσφατη "παραχώρηση" της Λυβίης στον Αγγλο-Γαλλικό συνασπισμό.
(γ) Το κόστος ενός τέτοιου γεωστρατηγικού εγχειρήματος μπορεί τελικά να αποδειχθεί δυσβάστακτο, πέραν των προβλέψεων, από την τεθλασμένη της Ιστορίας, δηλαδή τους απρόβλεπτους παράγοντες, όπως διδάσκει και ο μέγας Θουκυδίδης.
(δ) Αν πρόκειται μόνον για τη διασφάλιση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Ευρασίας, μια "διασωσμένη" Ε.Ε. θα μπορούσε αύριο, να προσεται ρισθεί τη Ρωσία και μαζί της να εξασφαλίσει την αχανή Ευρασία απέναντι στην Κινεζική διεκδίκηση.

Οι Ελίτ της Γερμανίας, βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε κατάσταση γεωπολιτικού διχασμού.

Θα προτιμούσαν να είχαν περισσότερο χρόνο και ευνοϊκότερες συνθήκες για να αποφασίσουν την Έξοδο από την Ε.Ε. Γι΄αυτό και σχεδίασαν το Ευρώ και την Ε.Ε. με τρόπο που να επιτρέπει την εύκολη & ανά πάσα στιγμή, έξοδο της Γερμανίας - δηλαδή μια Ε.Ε. χωρίς ενιαία οικονομική πολιτική και ενιαίο προϋπολογισμό.

 Ωστόσο τους πρόλαβε η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και Ευρωπαϊκή Κρίση Χρέους. Και προσπαθούν να αναβάλλουν την οριστική λύση γι' αργότερα. Ωστόσο οι ΗΠΑ (με τους Οίκους Αξιολόγησης να υποβαθμίζουν διαρκώς Ευρωπαϊκές Χώρες) πιέζουνμεθοδικά προς μια οριστική Λύση - λύση, που όπως είπαμε, θα δεσμεύσει οριστικά τη Γερμανία στη Ε.Ε. Και η Καγκελάριος Μέρκελ, πρόσφατα στην Ουάσιγκτον, άκουσε προφανώς σκληρά λόγια για τον υποπτευόμενο (νέο) Γερμανικό Άξονα. Αλλά η κα Μέρκελ δεν δεσμεύθηκε κατηγορηματικά. Γιατί στη Γερμανία οι Ελίτ ακόμα αλληθωρίζουν - και έτσι δεν βλέπουν τίποτα σωστά και ολοκληρωμένα. Το ίδιο όπως και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο...

(Ο Λάμπρος Βάϊου "τρέχει", από το 2008, το BLOG "ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ".)

πηγή: http://www.protagon.gr/